Zolang ik me kan herinneren worstel ik regelmatig met een schuldgevoel. Ik leer dit steeds eerder herkennen en kan er anders mee omgaan maar afgelopen zomer trapte ik weer in de valkuil.
Want wat gebeurde er? Mijn zusje zat met haar man en vier jonge kinderen middenin een verbouwing die niet volgens planning verliep. Ik voelde me schuldig dat ik niet bijsprong.
Schuldgevoelens ontstaan bij mij vaak als ik het gevoel heb dat ik meer voor anderen zou moeten doen. Dat ik niet ging helpen terwijl mijn eigen kinderen een paar dagen op kamp waren maakte het alleen maar erger. Want als ik flexibeler zou zijn met mijn agenda en mijn tijd samen met Peter zou schrappen kon ik mijn zusje gewoon helpen. Aan de andere kant had ik zo uitgekeken naar even niets moeten. En kon ik die tijd ook goed gebruiken omdat ik de sleutel van mijn nieuwe werkplek eerder kon ophalen dan verwacht en zelf ook nog moest verhuizen.
Schuldgevoel kost bakken met energie. En niemand schiet er iets mee op. Maar ik ontdekte ook iets nieuws.
Want wat bleek? Ik ging mezelf saboteren. Mijn innerlijke rechter ging los en ik ontdekte pas rijkelijk laat dat zij aan het roer stond.
Omdat ik me schuldig voelde dat ik mijn zusje niet hielp schoot ik in mijn oude patroon: ‘ik doe het wel alleen’. Ik heb me uit de naad gewerkt om mijn nieuwe werkplek op te knappen en ook de verhuizing heb ik grotendeels zelf gedaan.
Pas toen een aantal spullen te groot waren om alleen te verhuizen heb ik om hulp gevraagd. Dat kon ik gewoon écht niet alleen. En toen pas herkende ik wat ik aan het doen was: omdat ik me schuldig voelde over mijn beslissing om niet te helpen viel ik terug in een reflex van ‘dan heb ik ook geen hulp verdiend, ik doe het wel alleen’.
Het worstelen met schuldgevoel is iets dat jij misschien ook wel herkent. Ik zie het in ieder geval bij vrijwel al mijn klanten en de oudste dochters in mijn omgeving. Ze zijn gewend om veel verantwoordelijkheid te dragen en dat kunnen ze vaak ook goed. Het is niet voor niets dat ze vaak op sleutelposities binnen organisaties werken of ondernemer zijn en ook daarnaast veel ballen in de lucht houden. Kiezen voor wat goed is voor zichzelf gaat vaak gepaard met schuldgevoelens.
Herkenbaar?
Ondanks dat ik in de zomer even in een oude valkuil trapte weet ik inmiddels ook dat het zoveel lichter en makkelijker kan en mag gaan.
Om die reden start ik op 2 oktober weer met een jaargroep Bezield vrouwelijk leiderschap. We gaan een jaar lang met elkaar op ontdekkingsreis om moeitelozer onze doelen en resultaten te behalen.
De patronen en reflexen zoals die ik hierboven beschreef leren herkennen. Weten dat je niet alleen bent, een dag per maand afstand nemen van al je rollen en de waan van de dag waarin het mag gaan over jou met een groep gelijkgestemden is echt een cadeau voor jezelf en je omgeving.
Lijkt jou dit ook wat? Dan ben je heel welkom om een persoonlijk adviesgesprek met me aan te vragen. In het gesprek gaan we helder krijgen wat jouw behoeften zijn zodat ik het programma daarop kan laten aansluiten.
Meer informatie vindt je hier: https://aikeborghuis.nl/bezield-vrouwelijk-leiderschap/
En in het kader van om hulp vragen: ken jij vrouwen voor wie dit programma waardevol zou kunnen zijn? Stuur de link gerust naar ze door. Ik ontmoet ze graag! 🙂