Je werk is belangrijk voor je. Je werkt hard om je resultaten te bereiken en voelt je verantwoordelijk. Je werkt in een team met fijne collega’s. Maar… Als je heel eerlijk bent naar jezelf dan is de uitdaging in je werk er wel een beetje af.
Je kunt je werk steeds meer op routine doen terwijl jij er juist van houdt om te ontwikkelen, nieuwe dingen te leren, uitgedaagd te worden. Je zou eigenlijk wel graag een volgende stap willen zetten. Als je naar je leidinggevende kijkt dan denk je stiekem: “wat hij of zij doet, dat kan ik ook.”
Meer invloed en impact maken met je werk, dat lijkt je gaaf. Toch zet je de stap nog niet. Er is iets dat je nog tegenhoudt waardoor het blijft bij denken en dromen.
Waarschijnlijk heb je in je hoofd al meerdere dialogen gevoerd waarom het nu geen goed idee is om een volgende stap te zetten.
‘Ja, maar het draait thuis net lekker.’
‘Ik moet eerst nog een opleiding doen’
‘Ik moet eerst nog meer ervaring opdoen en dan…’
‘Straks als de kinderen ouder zijn.’
‘Als ik een baan krijg met meer verantwoordelijkheid dan moet ik nog harder werken.’
Allerlei overtuigingen die heel logisch klinken, maar je ook op je plek houden. Want als je heel eerlijk naar jezelf kijkt dan weet je dat er meer in zit dan er nu uitkomt.
Vaak speelt hierbij onbewust de angst mee dat je nog harder moet werken als je een nieuwe stap zet. Dat je nog minder tijd en ruimte overhoudt voor de dingen die je ook belangrijk vindt zoals je familie en vrienden en je bent al druk en werkt veel uren. En vervolgens lukt het in de waan van de dag niet om te onderzoeken of er een vervolgstap is die wél bij je past. Dus schuif je vooruit en blijf je zitten waar je zit.
Herkenbaar?
Het is niet zo gek dat het gaat zoals het gaat. Vanuit je verantwoordelijkheidsgevoel werk je hard. En hou je veel ballen in de lucht. Er blijft er niet altijd even veel tijd en energie over voor reflectie of stilstaan bij wat jij nu eigenlijk echt wil. Of om stil te staan bij de vraag wat je volgende stap zou kunnen zijn.
Je kunt het vergelijken met een rijdende bus. Waar zit jij in die bus? Ben je bijrijder of chauffeur? De navigator? Of zit je misschien zelfs op de achterbank? Als je op de snelweg rijdt en druk bent voel je niet altijd de ruimte om om je heen te kijken en te genieten van de omgeving. Of om spontaan een B-weggetje te nemen.
Hoe zou het zijn als je wat gas terugneemt? Het stuur weer in handen neemt en gaat ontdekken hoe mooi het nu al is?
Dat vraagt wel van je dat je het stuur weer in handen neemt. Anders glijdt de tijd voorbij en ben je zo weer een dag, een week of een maand verder. Of langer.
Zoals je al gemerkt hebt ontstaat tijd en ruimte voor jezelf om gas terug te nemen, terug te schakelen niet vanzelf. Het vraagt een besluit. Als jij jezelf niet in je agenda zet is die ruimte zo gevuld met je werk en zorgen voor anderen.
Ga jij tijd voor jezelf plannen binnenkort?
PS. Heb je behoefte aan een stok achter de deur als het gaat om die tijd voor jezelf vrij maken? Na de zomer start ik voor de tweede keer met het jaarprogramma ‘Bezield vrouwelijk leiderschap vanuit systemisch perspectief’ en begint er een ontdekkingsreis voor een groep vrouwen zoals jij. Elke maand gaan nemen we een dag de ruimte om op adem te komen. Te reflecteren op wat de dingen zijn die voor jou belangrijk zijn. Om te onderzoeken wat die volgende stap voor je zou kunnen zijn. Het kan ook makkelijk. 🙂
Klinkt dit fijn? Kijk dan eens hier voor meer informatie. Of neem contact met me op (06-44562155 of info@aikeborghuis.nl), dan kijken we samen of dit programma bij je past.