Als je even niet zo lekker in je vel zit kun je geneigd zijn om te kijken naar wat een ander allemaal niet doet. Zeker je partner komt op zo’n moment vaak onder de loep te liggen. Meestal gebeurt dat onbewust. ‘Ja maar hij… Ja maar zij…’ Soms ook verkleed in een camouflagejas: ‘Ik wil gewoon graag dat het goed met hem gaat en als hij/zij nou eens…’
Herkenbaar?
Als je op sommige momenten geneigd bent om te kijken naar wat de ander zou moeten doen in jouw ogen, dan kan het heel waardevol zijn om zelf eens even een stapje achteruit te doen. Want wat projecteer je nu eigenlijk allemaal op de ander?
Het gebeurt vaak onbewust en met de beste intenties maar… het helpt niet. Je kan de ander namelijk niet veranderen. De enige persoon die dat kan doen is hij of zijzelf. Het enige waar je wel invloed op hebt is wat je zelf doet en hoe je je verhoudt ten opzichte van de ander.
Even afstand nemen, uitzoomen, kan dan heel waardevol zijn. Afstand nemen van de situatie waar je eerst nog middenin zat. Want als je niet uitkijkt zie je alleen maar wat de ander op dit moment niet doet. Wat er wél gedaan wordt, zie je niet helder. Je ziet de ander niet helemaal.
Als je uit de situatie stapt ontdek je vaak dat er een verlangen onder ligt: ‘Hij is zo druk met zijn werk dat ik het gevoel heb dat ik er alleen voor sta.’ ‘Zij ziet helemaal niet wat ik allemaal voor het gezin doe en vind het allemaal maar vanzelfsprekend.’
Het antwoord op de vraag ‘Wat is het verlangen dat er bij mij onder ligt?’ heeft dan heel vaak te maken met dat je je niet gezien en gehoord voelt. En dat voelt alleen.
Vaak hoor ik dat de neiging die hieruit ontstaat de neiging is om boos te worden: ‘Ik moet ook altijd alles alleen doen.’ Of: ‘Je doet ook nooit wat uit jezelf!’
Tegelijkertijd is de kans groot dat je je innerlijk terugtrekt. Beiden zijn bewegingen die eerder verwijderen dan de verbinding herstellen.
Als we niet uitkijken slikken we wat we vinden en verwachten in totdat het niet meer gaat en we ontploffen. Vaak is de ander zich er helemaal niet bewust van wat er speelt en vraagt zich af waar deze vulkaanuitbarsting nu weer vandaan komt.
Het kan dus fijn zijn om op een wat rustiger moment met elkaar het gesprek aan te gaan vanuit je verlangen. Dus niet vanuit de energie: je doet dit, dit en dit niet goed. Maar vanuit de plek: Ik heb soms het gevoel dat ik er alleen voor sta. Zou je me willen helpen?
De ander kan namelijk je gedachten niet lezen en daarom maakt uitspreken wat jij graag wilt een wereld van verschil. Mijn ervaring (en die van mijn klanten) is dat partners bijna altijd bereid zijn om naar je te luisteren en het samen op te pakken.
De kunst is hier om te verkennen wat jou zou helpen om je gezien en gehoord te voelen. Die verbinding herstellen zit vaak niet in verre zonvakanties maar juist in de kleine dingen tijdens de dag. Elkaar even aanraken. Uitspreken hoe blij je bent met je partner.
Ik ben benieuwd naar jouw ervaringen.