Al van jongs af aan ben ik een behoorlijke controlfreak: ik heb graag zelf de touwtjes in handen. Ik weet goed wat ik wil. Ik zie voor me hoe ik mijn doelen ga bereiken en op welke manier ik dat zal realiseren.
Op zich is daar niets mis mee. Het heeft gemaakt dat ik in beweging komen en doelen realiseer.
De valkuil waar ik regelmatig in stap is dat het wel behoorlijk ploeteren wordt. Ik heb een flinke dosis doorzettingsvermogen en wilskracht nodig om mijn doelen te realiseren.
Ik kan daarin behoorlijk hard zijn voor mezelf dus het komt regelmatig voor dat ik op mijn tandvlees mijn doelen bereik. De weg naar het doel toe is vaak helemaal niet zo leuk.
Ik was helemaal klaar met het geploeter en heb mezelf in 2018 de vraag gesteld: kan ik mijn doelen ook op een zachtere manier bereiken?
Ik heb daarom toen de intentie gezet: ‘Follow the joy.’
Voor mij gaat het erom dat ik meer tijd en ruimte maak voor de dingen waar mijn hart een sprongetje van maakt. Het gaat me om meer joy van binnenuit.
Waar ik het afgelopen half jaar mee aan het experimenteren ben is weten wat het einddoel is en mezelf vaker de vraag te stellen: hoe kan ik mijn doelen realiseren als ik de joy volg?
Zodat de weg naar mijn doel toe ook fijn wordt. Zodat ik meer geniet van de reis er naar toe.
Dat zit in simpele dingen als een lekkere pot thee als ik aan het werk ga. Een paar verse bloemen in een vaasje op mijn werkplek thuis. Of met een schrijfboek in een koffietent zitten, in plaats van achter mijn bureau.
Ik ben meer in het nu. Ik laat het ‘hoe’ van mijn doel bereiken meer los. Of ik durf de vraag aan een ander te stellen waardoor ik minder tijd en energieverlies.
Het is bijzonder om te beseffen wat die ene vraag heeft veranderd voor mij.
Ik bereik nog steeds de doelen die ik voor mezelf zet. Maar de manier hoe ik ze bereik is compleet veranderd. Ik doe steeds minder op wilskracht en ploeter minder. Er is meer ruimte ontstaan voor spontaniteit. Voor meegaan in wat er in het moment gebeurt.
In plaats van op wilskracht weer achter de laptop gaan zitten omdat ik vind dat ik ‘nuttig’ aan het werk moet, toch ruimte maken voor een wandeling buiten. En dan ontdekken dat ik tijdens het wandelen een ingeving krijg hoe ik iets op kan lossen.
Of even iemand bellen om te vragen met me mee te denken. En plots heb ik meerdere oplossingen voor me liggen waar ik zelf nooit op gekomen was.
Het bijzondere is dat ik net zoveel gedaan krijg als eerder alleen nu op een ‘zachte’ manier.
In het begin kwam ik regelmatig oude beperkende overtuigingen tegen.
- Van hard werken is nog nooit iemand doodgegaan.
- Als het werk gedaan is dan mag je ontspannen.
- Je moet wel nuttig bezig zijn.
Het is niet altijd makkelijk om je niet door die stemmen te laten leiden.
De vraag: “wat zou ik doen als ik je joy van binnenuit volg?” heeft mij daarin enorm geholpen.
Ik ben meer in het nu. Kan meer zijn in plaats van doen.
Een mooie bijkomstigheid is – doordat ik niet meer alles wil bepalen en controleren – dat er ook ruimte voor een ander ontstaat om het op zijn of haar manier te doen. Ik neem steeds meer mijn eigen plek in waardoor er ruimte ontstaat voor de ander om dat ook te doen.
En ja, dat is vaak anders dan dat ik het zelf zou doen.
Is dat erg? Nee, want het werkt in de praktijk prima.
Ik bepaal dus nog steeds mijn doelen en wat ik wil bereiken, maar laat het hoe, de weg ernaartoe open. Ik vertrouw op mijn gevoel en intuïtie. Ik maak meer plezier onderweg. En dat maakt het leven echt een stukje lichter en leuker.
Hoe is dat voor jou?
Ben jij ook een controlefreak?
Bereik jij je doelen op wilskracht en doorzettingsvermogen?
En wat zou er gebeuren als jij jezelf de vraag zou stellen: wat gebeurt er als je meer ruimte maakt voor datgene wat je blij maakt van binnenuit?
Voor mij was het spannend om om hulp te vragen. Het besef: je moet het zelf doen, je hoeft het niet alleen te doen was voor mij een helpend inzicht.