Woensdagmiddag. Ik stap in de auto richting de sauna. Ik heb daar met een vriendin afgesproken. In de auto schiet door mijn hoofd: eigenlijk heb ik geen tijd.
Ik denk aan de telefoontjes die ik nog moet doen, de mailtjes die ik wil versturen.
Ik stel mezelf gerust: dat kan ik morgen ook doen. Maar echt rustiger wordt het niet in mijn hoofd.
Eenmaal bij de sauna aangekomen is ook de onrust voelbaar in mijn lijf. Mijn tempo ligt hoog. Sauna in, sauna uit, koud afdouchen, dompelen en de volgende sauna weer in.
Lekker ontspannen. (Nog) niet dus
Mijn vriendin zegt: zullen we even een drankje doen in het restaurant? Eenmaal in het restaurant voel ik me wat onrustig en ik spreek uit wat me bezighoudt: ik heb het gevoel dat ik spijbel en dat ik eigenlijk aan het werk moet zijn.
We kijken om ons heen. Het restaurant zit vol met mensen en we vragen ons af hoe het kan dat het zo druk is op een doordeweeksedag. Ik vraag me hardop af: zijn al die mensen vrij vandaag?
In gedachten dwaal ik af naar mijn studententijd op het HBO waar ik altijd trouw naar college ging. Tenzij ik kon werken als voedingsassistent in een verpleeghuis of verzorgingshuis want dan skipte ik weleens een les. Dat kon ik dan voor mezelf ook weer verantwoorden want ik moest tenslotte ook geld verdienen om de huur van mijn kamer en mijn boodschappen te kunnen betalen. Spijbelen omdat ik geen zin heb deed ik eigenlijk nooit.
In het gesprek verkennen we wat het spijbelen zo ongemakkelijk maakt. Ik kom erachter dat ik spijbelen onbewust heb gekoppeld aan je verantwoordelijkheid niet nemen. De kantjes ervan aflopen. Lanterfanten terwijl je ook ‘nuttig bezig had kunnen zijn’.
En doordat die stem in mijn hoofd zo tettert lukt het me in het begin van de middag minder om te genieten van een vrije middag in goed gezelschap op een plek waar ik oplaad.
Ik weet dat het een behoorlijk ingesleten patroon wat ik zo langzamerhand steeds meer loslaat of waar ik me anders in beweeg.
Hoe langer we in de sauna zijn hoe meer ik ontspan en vertraag. We kletsen heerlijk bij en hebben een topmiddag en avond. Eenmaal thuis kruip ik rozig van de warmte nog even op de bank met een kop thee en daarna val ik als een blok in slaap. Zo’n middag ‘spijbelen’ is voor herhaling vatbaar.
Hoe is dat voor jou? Spijbel jij weleens? En hoe voel je je als je spijbelt? Wat zou jij het liefste doen als je spijbelt? En als je het eens wilt uitproberen: wanneer zou je dat op korte termijn kunnen doen?
Ik wens je een fijne dag!