Ik vind het heerlijk om weg te dromen. Zo heb ik onze Australië-reis van aankomende zomer al tientallen keren gemaakt in mijn hoofd. Ik zie ons met de camper langs de kust rijden. Vanuit de camper de zee induiken voor een frisse duik. Schelpen zoeken. Lekker picknicken op het strand. Watervallen bekijken in het noorden van Australië. Snorkelen in het helderblauwe water met witte zandstranden. Koala’s knuffelen (een wens van onze dochter), kangoeroes en walvissen spotten. Ik zie het al helemaal voor me. Een droom komt uit die ik al koester sinds ik op mijn 17e een jaar in Australië heb gewoond.
En toch heeft het ruim 20 jaar geduurd voordat die droom uitkwam. Omdat ik het steeds te groot maakte. Ik dacht dat we nooit het geld bij elkaar zouden kunnen krijgen. En daarom was ik gewoonweg nog niet begonnen met dromen en sparen.
Achteraf best suf, want nu ik deze droom wel serieus ben gaan nemen gaat het er deze zomer van komen. We gaan.
En dat is alleen gelukt door de droom af te pellen. Wat willen we voelen, zien en beleven?
Maandelijks geld sparen omdat je weet wat je ermee wilt doen of wat het mogelijk maakt blijkt ineens wel mogelijk. Verkennen wat we echt willen zien, doen en beleven maakt dat we de afstand die we gaan afleggen hebben verkleind. Liever een kleiner gedeelte van het land echt zien en beleven vinden we fijner dan het hele land zien in te weinig tijd.
Dat je verlangens je soms verlammen om iets te doen wat je blij maakt zie ik meer om me heen. Terwijl als je de vraag afpelt het ineens wel mogelijk blijkt te zijn.
Zo sprak ik laatst een klant die graag weer wilde volleyballen maar met haar gezin opzag tegen de verplichting en belasting van de competitie en daardoor niet meer volleybalde terwijl ze dat heel leuk vond om te doen. Ze is op onderzoek gegaan en volleybalt inmiddels in een wat groter team met allemaal moeders waardoor het niet erg is als ze een keer niet mee kan in de competitie omdat het team groot genoeg is.
Ik heb ook een klant die heel graag en goed zingt maar niet vast wil zitten aan een vaste verplichting om 10 keer per jaar op te moeten treden en die nu op projectbasis in producties meezingt waardoor ze kan kijken of ze er ruimte voor wil maken in haar agenda.
Er zijn vaak veel meer mogelijkheden om ruimte te maken voor je verlangens en de dingen die je blij maken. Zo kun je bijvoorbeeld starten met een cursus of workshop waarin je je gedroomde nieuwe vaardigheid leert in plaats van meteen een 2-jarige opleiding daartoe te volgen
Welke bezwaren heb jij op de weg gezet om je wensen en verlangens niet uit te laten komen? En welke eerste stap zou jij kunnen zetten om daar ruimte voor te maken?