Waarom doe jij wat je doet?

Regelmatig krijg ik de vraag. Van mijn klanten en van de mensen om me heen: waarom doe jij wat je doet en hoe wist je dat je dit wilde gaan doen?

Daarom heb ik een video opgenomen. Die kun je hier bekijken.

Ik ben Aike en ik help jou de leiding over jouw leven terug te nemen. Zodat je je eigen plek en ruimte weer in neemt en leeft en werkt op een manier die je energie, plezier en voldoening geeft.

En waarom kan ik je daarbij helpen?

Omdat ik uit ervaring weet hoe leeg het kan voelen als jij niet je eigen leven leeft.

Mijn verhaal…Ik liep vast in het aangepaste-meisje-effect

In 2008 liep ik vast in het-aangepaste-meisje effect. Ik hield veel ballen in de lucht. Ik schoot in gaten die vielen of dreigden te vallen. De lat lag hoog voor mijzelf. Mijn hoofd draaide overuren en alles voelde als moeten. Ik stond iedere dag moe op. Sleepte me van weekend naar weekend. Van vakantie naar vakantie. Ik negeerde de signalen die mijn lichaam gaf dat ik over mijn grenzen heen denderde al langere tijd.

Tot ik op een dag op het werk kwam en alleen maar kon huilen en daar niet meer mee kon stoppen. Ik ben naar huis gestuurd. Daar heb ik 4 dagen alleen maar gehuild. Ik schaamde me omdat ik het niet meer volhield. Ik was boos op mezelf. Ik had toch alles wat ik wilde? Een liefdevol gezin. Een huis. Een goede baan. En toch voelde het leeg. De vraag bleef maar malen: Is dit het nu?

Ik besefte me: zo kan en wil ik het niet langer.

Ik nam het besluit: Dit is mijn leven

Maar dat was makkelijker gezegd dan gedaan. Want ik wist wel wat ik niet meer wilde, maar wat ik wel wilde wist ik echt niet. Ik zocht hulp. Een coach.

Al snel werd duidelijk dat ik het contact met wie ik in de kern ben compleet was kwijtgeraakt.
Ik deed alles vanuit mijn hoofd, vanuit moeten, op wilskracht. Ik had last van het aangepaste-meisje-effect. Want dan werd ik gezien en kreeg ik waardering (dacht ik). Ik wist niet eens meer wat ik leuk vond. Waar ik energie van kreeg. Wat me voldoening gaf.

Ik besefte dat als ik wilde veranderen ik moest leren luisteren naar de signalen van mijn lichaam en mijn gevoel. Ik ben gestart met een aantal trainingen intuïtieve ontwikkeling. In die periode kwam ik erachter dat ik heel sensitief ben. Daar ben ik me heel lang niet bewust van geweest. Mijn (onbewuste) overlevingsstrategie was alles wat ik voelde weg te duwen, waardoor ik niet meer in contact was met mijn lichaam en gevoel. In de periode dat ik de trainingen volgde kwamen de familieopstellingen regelmatig voorbij en kreeg ik regelmatig het advies me daar eens in te verdiepen.

Weerstand tegen opstellingen

Ik voelde een enorme weerstand tegen alles wat met opstellingen te maken had.

Het leek me maar zweverig en vaag. Die weerstand heb ik nog 2 jaar volghouden totdat familieopstellingen maar op mijn pad bleven komen: een advertentie met de aankondiging van de workshop, een boek, een coach die me erop wees.

Toen kon ik er niet meer omheen. Ik meldde me aan voor een workshop in de buurt van Nijmegen op een zondag. Ik kon de workshopplek niet vinden en liep uiteindelijk nat van het zweet en vol stress te laat de workshop in. Op dat moment heb ik nog overwogen om me om te draaien en weer naar huis te gaan, maar heb toch doorgezet. Gelukkig maar!

Workshop opstellingen

In de workshopruimte stonden de stoelen in een kring. Een mooie bos bloemen stond in het midden van de kring. De workshop begon met een geleide meditatie en een heldere uitleg over hoe de dag zou verlopen. De begeleiding was warm, stevig en veilig. De begeleider verkende de vraag van de vraaginbrengster. En vroeg andere mensen die aanwezig waren om in de opstelling te staan voor belangrijke elementen uit de vraag. Ik werd al direct in een opstelling van een ander gevraagd. De vraaginbrengster pakte mijn schouders beet en gaf me een plek in de ruimte. En op dat moment wist ik niet wat me overkwam. Vanaf het moment dat ik in de opstelling stond voelde ik me zo verschrikkelijk boos!

Ik zakte acuut van mijn hoofd in mijn lijf, iets waar ik zelf altijd grote moeite mee had. Onbewust had ik in mijn lichaam ontzettend veel boosheid opgeslagen die ik altijd onderdrukt had. Om die zo te voelen in een opstelling was heel bijzonder. Wat ook bijzonder was te ervaren is dat zodra ik uit de opstelling stapte zakte die boosheid ook wegzakte.

Voor wie werk ik zo hard?

Later die dag heb ik ook een eigen vraag ingebracht. Mijn vraag ging over het thema ‘hard werken’. Het is een patroon dat alle oudste dochters in de vrouwenlijn van mijn moeder heel goed kennen. Onbewust heb ik het patroon overgenomen dat alleen als ik heel hard werk ik gezien word en van betekenis ben. In die opstelling kwam het inzicht dat ik ook mag zijn en niet alleen maar hoef te doen. Dat ik ook weleens mag leunen. Het was voor mij een enorme opluchting om te ervaren dat ik het niet allemaal alleen hoef te doen, maar dat ik om hulp mag vragen.

Wat mij zo geraakt heeft aan de opstelling.

Ik ken geen enkele andere manier ken die me:

  • zo snel uit mijn hoofd in mijn lichaam én in contact met mijn gevoel brengt.
  • die zo snel inzicht geeft in wat er onbewust speelt.
  • die me zo snel een ander perspectief geeft op mijn vraag door letterlijk afstand te nemen.
  • die me zicht geeft op de eerste stap die ik kan zetten.
  • iedere keer weer innerlijke rust geeft. Ik voel me iedere keer weer lichter.

Wat er daarna veranderde…

Die middag ben ik in Nijmegen de deur uitgelopen en ik wist: dit wil ik ook! Dezelfde dag nog ben ik me gaan oriënteren op de opleidingsmogelijkheden en binnen een week had ik me ingeschreven voor de opleiding bij het Bert Hellinger Instituut in Groningen. Dat was helemaal niet praktisch met een man met een rughernia, een jong gezin (onze dochters waren 4 en 2), een bijna fulltimebaan, maar het moest.

Sindsdien heb ik bijna alle vakliteratuur verslonden. Opleidingen gedaan voor familie- en organisatieopstellingen. Heel veel workshops gevolgd bij collega’s om mijn eigen stijl te ontwikkelen. En heel veel opstellingen gedaan om zelf mijn eigen plek en ruimte weer in te nemen. Zodat ik mijn leven leef. Ook nu onderzoek ik mijn vragen nog regelmatig met een opstelling. Het geeft me iedere keer weer nieuwe inzichten, nieuwe perspectieven en mijn eerste stap is helder.

Wat is jouw verhaal?

Nu ik je mijn verhaal verteld hebt ben ik heel benieuwd naar jouw verhaal.

Bel of mail je me?

Hartelijke groet,