Toen ik de eerste berichten over het Corona-virus voorbij kwamen in het nieuws dacht ik in eerste instantie nog: een flinke griep. Dat waait wel over.
Zelf kijk ik al een hele tijd het nieuws niet meer. Niet omdat ik geen interesse heb in wat er in de wereld gebeurt maar omdat vrijwel alleen de negatieve dingen in het nieuws komen. De positieve dingen, de dingen die wel goed gaan, daar hoor je weinig over. En wat je aandacht geeft groeit. Ik wil me focussen op de positieve dingen en lees en kijk daardoor minder nieuws.
Ik merk de afgelopen weken dat het nieuws wel veel aan me trekt. Ik betrap mezelf erop dat ik regelmatig door de nieuwsfeed en Social Media heen scroll.
Me soms ook wel wat angstig voel. En eerlijk is eerlijk: ik heb ook een extra pak wc-papier, rijst, pasta en blikgroente meegenomen toen ik de weekboodschappen deed.
De signalen die ik vorige week kreeg brachten me in verwarring. Niet met grote groepen bij elkaar komen, maar onze dochters wel gewoon naar school.
Dat voelt vreemd.
Vrijdagmiddag zelf de knoop doorgehakt om de workshop die voor zaterdag gepland stond te annuleren. De deelnemers gebeld en alleen maar begrip. Ook zij stonden in dubio: wel of niet gaan.
Gisteren was ik jarig. Zo’n rustige verjaardag heb ik nog nooit gehad.
Aan het einde van de dag de persconferentie met het bericht dat de scholen dichtgaan, de horeca sluit. De impact van de besluiten zijn groot en helder. En nieuwe vragen poppen op.
Wat ik die avond mooi vind om te ontdekken is hoe meteen allerlei initiatieven ontstaan om elkaar te helpen in deze tijd. Ze stromen binnen via de telefoon, Whatsapp en Social Media. Dan blijken we ineens meer samen te leven en verbonden te zijn met elkaar dan we ons soms bewust zijn.
Dat gevoel wordt bevestigd als ik ’s avonds begin te lezen in het boek ‘De meeste mensen deugen’ van Rutger Bregman. Ik heb het boek nog niet uit maar het is een speurtocht naar een positief mensbeeld aan de hand van historische voorbeelden en met adviezen om beter samen te leven met elkaar. Dat positieve mensbeeld is ook hoe ik graag naar de wereld wil kijken. En ook dat wat ik in deze periode in de praktijk zie ontstaan.
Ik besef me: als iedereen omkijkt naar zijn eigen buurman en/of buurvrouw dan maken we met elkaar het verschil. Laten we elkaar zien, horen en omkijken naar elkaar. Op je eigen manier en binnen je eigen mogelijkheden.
Mocht ik je ergens mee kunnen helpen bel of mail me dan gerust. Ik denk graag met je mee.