De laatste maand van het jaar is alweer aangebroken. Als je kleine kinderen hebt ben je waarschijnlijk blij dat de goedheiligman weer naar Spanje is vertrokken. Zelf hebben we twee tienermeiden van 17 en 15 en vieren we vanavond Sinterklaas met ons gezin.
We hebben lootjes getrokken en gaan er een gezellige avond van maken met lekker eten, spelletjes en cadeautjes. Ik geniet extra van deze momenten want ze komen minder vaak voor nu onze meiden steeds meer hun eigen leven aan het opbouwen zijn met school, vrienden, bijbaantjes en alles waar je als tiener druk mee kunt zijn.
De laatste weken heb ik best veel gesprekken gevoerd met oudste dochters over verwachtingen. Verwachtingen van jezelf. Verwachtingen over jezelf. Verwachtingen van de ander van jou. Verwachtingen over de ander. Verwachtingen van het leven.
Wat verwachtingen zo lastig maakt, is dat ze zich in jouw binnenwereld afspelen. Niet zichtbaar voor je omgeving en ook niet altijd voor jezelf.
Oudste dochters leggen de lat hoog voor zichzelf. Ze willen het graag goed doen. Altijd en overal. Als je een uitnodiging krijgt, kun je het gevoel hebben dat je erheen moet, want je bent tenslotte uitgenodigd. Als je een vraag krijgt om te helpen, heb je al ‘ja’ gezegd zonder echt even stil te staan bij of het wel past bij jou en in jouw planning. Helemaal als oudste dochters al druk zijn, is ‘nee’ zeggen extra lastig en loop je het risico om over je eigen grenzen heen te gaan. Je kunt dit herkennen aan het gevoel dat alles (ook de dingen die je normaal wel leuk vindt) aanvoelt als ‘moeten’.
Oudste dochters kunnen tegelijkertijd geneigd zijn om in te vullen wat andere mensen van ze verwachten zonder het te checken. Daar kun je behoorlijk druk mee zijn in je toch al volle agenda. Als je hierover in gesprek gaat blijken die verwachtingen soms helemaal niet te kloppen.
Het kan ook gebeuren dat je je eigen verwachtingen projecteert op anderen, vaak op de mensen van wie je het meeste houdt: ‘hij/zij zou toch moeten zien hoe druk ik ben. Kan hij/zij nu nooit eens …?’ Anderen kunnen je gedachten niet lezen en het kan dus helpen om iemand anders de vraag te stellen: ‘ik heb vandaag een drukke dag. Zou jij…?’ Waarschijnlijk merk je dat dit voor de ander geen probleem is en kun je het loslaten.
In gesprek gaan over wat je nodig hebt kan veel ruimte geven. Wat daarin kan helpen is om stil te staan bij wat jouw eigen behoeftes zijn. Als je je daar bewuster van bent kan dat je helpen om keuzes te maken die goed zijn voor jou. Als je moe bent je niet met je laatste restje energie nog naar een bijeenkomst slepen, maar je afmelden en vroeg naar bed gaan. De wereld draait echt wel door als jij een avond niet meedoet.
Wel kan het zo zijn dat je daarmee misschien iemand teleurstelt en je je daar schuldig over voelt. Dat is niet gek en hoort erbij. Als je keuzes gaat maken die goed zijn voor jou kan je niet iedereen tevreden houden en dat hoeft ook niet.
Het is dus de moeite waard om stil te staan bij wat jouw behoeftes eigenlijk zijn en daar ruimte voor te maken. Ook helpend is het om eens na te gaan bij jezelf of je verwachtingen eigenlijk wel realistisch zijn. De kans bestaat dat je de lat wat lager mag leggen voor jezelf.
PS.
Het Oudste dochter carddeck kan je helpen om iedere dag even bewust stil te staan bij jezelf, je behoeftes en wat voor jou belangrijk is. Je bestelt het hier. Je krijgt er nu ook een houten standaardje bij zodat je de kaart die je trekt neer kan zetten op een fijne plek voor jou.