Oudste dochters voelen zich best vaak alleen. En daar hebben ze het liever niet over want daar zit een gevoel van schaamte op. Aan de buitenkant lijken ze de boel prima op orde te hebben. Ze hebben het toch goed voor elkaar? Een leuke baan of bedrijf, een (ex)partner en kinderen, een fijn huis. Als je niet uitkijkt kruipt er een stemmetje in je hoofd dat zegt: “Wat zit je nu te zeuren? Wees dankbaar voor wat je hebt. Loop niet zo te klagen.”
Oudste dochters zijn vaak behoorlijk streng voor zichzelf.
Waar oudste dochters zich vaak niet bewust van zijn is dat ze al van jongs af aan hebben geleerd hun eigen boontjes te doppen. Dat kunnen ze ook goed. De valkuil die op kan treden is dat je vergeet dat er een verschil bestaat tussen iets zelf kunnen en het alleen doen.
Doordat oudste dochters vaak op leidinggevende posities werkzaam zijn of een bedrijf hebben kan het best alleen voelen. Want wie denkt er met jou mee of vraagt hoe het met jou gaat? Vaak ben je vooral aan het geven aan anderen. Dat is in ieder geval de rode draad die ik ontdekte toen ik in gesprek ging met vrouwen op deze posities.
De posities waarop ze werkzaam zijn vragen van deze vrouwen veel tijd. Daardoor hebben ze ook een volle agenda en verliezen ze de grote lijnen uit het ogen. Dan laten ze zich leiden door de waan van de dag. Ze nemen zich steeds voor om tijd en ruimte te nemen voor andere dingen en toch merken ze dat die tijd opgesnoept wordt doordat andere zaken prioriteit krijgen.
Als je dit herkent dan is de jaargroep ‘Bezield vrouwelijk leiderschap vanuit systemisch perspectief’ misschien wel een oplossing voor je.
Hoe zou het zijn om een jaar lang een dag in de maand afstand te nemen van de waan van de dag? Een dag waarop het mag gaan over jou? Waarop je je eigen leiderschap en de manier waarop je leidt verstevigt? Een dag waarop je met een kleine groep gelijkgestemde vrouwen gaat leren en je gaat ontwikkelen? Je krijgt tegelijkertijd een stevige systemische basis die je leert werken met de onderstroom die je wel voelt maar nog niet kan vastpakken.
Wat ik van de deelnemers keer op keer terugkrijg: “De vrouwen zijn zo verschillend en toch hebben we zoveel gemeen. Het is zo waardevol om te weten dat ik er niet alleen voor sta maar dat ik een groep vrouwen achter me heb staan die met me meedenken en me supporten. Het is zo fijn dat als ik ergens tegenaanloop ik even kan sparren waardoor ik weer doorkan.”
Lijkt jou dit ook wel wat? Vraag dan nu een gesprek met me aan. We gaan donderdag 16 december op ontdekkingsreis en er is plek voor maximaal 8 vrouwen dus wacht niet te lang met een afspraak aanvragen. Het gesprek is vrijblijvend en verplicht je tot niets.
Je bent welkom!