Als ik oudste dochters vraag of ze zich een leider voelen krijg ik vaak een ontkennend antwoord.
“Nee, ik voel me geen leider.”
Als ik ze dan vraag wat het beeld is dat ze hebben van een leider dan krijg ik vaak een antwoord dat in lijn ligt met de zeven vinkjes beschreven door Joris Luyendijk: man, wit, hetero, vwo, universiteit, Nederlandse ouder(s) en rijke of hoogopgeleide ouder(s). Aan deze zeven vinkjes voldoet maar drie procent van de Nederlanders en toch hebben zij voor een groot deel de touwtjes in handen.
Als je jezelf de vraag stelt of je jezelf ziet als leider kom je al gauw terecht in: You can’t be what you can’t see. Als je geen rolmodellen hebt dan kan het lastig zijn om te zien wat er wel mogelijk is.
Zo was dat ook voor mij, totdat ik de definitie van leiderschap van Brené Brown tegenkwam.
Haar definitie van leiderschap gaat niet in eerste plaats over titels, status en macht. Haar definitie van een leider is:
‘Iemand die verantwoordelijkheid neemt voor het herkennen van het potentieel in mensen en ideeën, en de moed heeft om dat potentieel te ontwikkelen.’
Ik ben benieuwd wat er met jou gebeurt als je deze definitie leest.
Toen ik hem las, ontdekte ik dat ik ‘oude’ ideeën had over wat leiderschap is. En dat het ruimte geeft om je leiderschap te onderzoeken vanuit een andere definitie. Naast die oude beelden mag ik nu de definitie van Brené Brown zetten.
Ik realiseerde me: als dit de definitie is van leiderschap dan ben ik misschien toch wél een leider. Ik neem als mens en als ondernemer iedere keer weer de verantwoordelijkheid voor de keuzes die ik maak. Ik zie het potentieel in de mensen om me heen en bij de klanten met wie ik mag werken vaak nog voor ze het zelf zien of geloven en die groei en ontwikkeling stimuleer ik en moedig ik aan.
Zo kreeg ik deze week nog een kaartje van een klant om me te bedanken: ‘Dank je wel voor je support: je luisterend oor, je wijze raad en je liefdevolle schop onder mijn kont. Ik had ze nodig bij het maken van spannende keuzes in mijn bedrijf.’
Nu ik het leiderschap in mijzelf kan omarmen is het ook makkelijker om stappen te zetten die spannend zijn.
De gedachte: ‘wie zit er nu op mij te wachten’ komt echt nog weleens in me op. Dan geef ik mezelf tegenwoordig een liefdevolle schop onder m’n kont om toch de moed en het lef te tonen om de stappen te zetten die ik spannend vind en waar leiderschap voor nodig is. Eerst in mezelf en dan in de buitenwereld.
Dat mag in het klein, op dagelijkse basis in je eigen leven, en het mag ook groot.
Hoe is dat voor jou? Ben jij ook iemand die verantwoordelijkheid neemt voor het herkennen van potentieel in mensen en ideeën en heb je de moed om dat potentieel te ontwikkelen?
Als dat zo is dan ben je een leider.
Leiderschap begint met de regie nemen over je eigen leven en werk en is vaak een parallel proces met leiderschap oppakken in de buitenwereld. Die twee versterken elkaar. Merk je dat je daar ook wel stappen in zou willen zetten en kun je daar wel wat hulp bij gebruiken?
Vraag gerust een gesprek aan. Ik denk graag met je mee. Je bent welkom!