We hebben allemaal weleens van die momenten dat we denken: is dit het nu?
Diep van binnen voelen we dat we tot meer in staat zijn, maar we ondernemen geen actie.
Niet omdat we niet willen, maar omdat we vaak niet weten wat de volgende stap is. Dus blijven we doen wat we al deden. Af en toe kan dat best frustrerend zijn.
Die frustratie heeft vaak te maken met dat we andere resultaten verwachten terwijl we hetzelfde blijven doen. Maar zo werkt het niet. Je kunt niet blijven doen wat je al deed en verwachten dat je andere resultaten bereikt.
Maar wat helpt dan wel?
Als ik het zelf even niet meer weet dan lees ik zelf het gedicht van Marianne Williamson uit het boek ‘A return to love’ nog een keer.
Onze grootste angst is niet dat we niet goed genoeg zijn.
Onze grootste angst is dat we buitengewoon krachtig zijn.
Het is ons licht, niet onze schaduw, dat ons het meest beangstigt.
We vragen ons af: wie ben ik om briljant, knap, getalenteerd en fantastisch te zijn?
Maar wie ben jij om dat niet te zijn?
Je onbelangrijk voordoen, bewijst de wereld geen dienst.
Er is niets verlichts aan je klein maken, zodat niemand om je heen zich onzeker voelt.
We zijn allemaal gemaakt om te stralen, zoals kinderen doen.
Dat zit niet in sommigen van ons, maar in iedereen.
En als we dat licht laten stralen, geven we onbewust andere mensen de toestemming om hetzelfde te doen.
Zodra we bevrijd zijn van onze eigen angst, bevrijdt onze aanwezigheid vanzelf anderen.
~ Marianne Williamson, Onze grootste angst
Dit gedicht helpt mij iedere keer weer om me niet kleiner te maken dan ik ben, maar om mijn eigen plek in te nemen. Dat gun ik jou ook. Want vanuit mijn eigen plek kan ik mezelf leiden en anderen bewust maken en inspireren om dat ook te doen. Ik geloof dat we daarmee een positieve bijdrage kunnen leveren aan de manier waarop we samenleven op deze aarde met elkaar.
Samenleven en samenwerken doe je niet alleen. Dat doe je samen.
Een van mijn belangrijkste levenslessen is dat ik dacht dat het sterk was als ik het alleen zou kunnen en zou doen. Ik heb met vallen en weer opstaan ontdekt dat het tegenovergestelde waar is.
Juist in verbinding met anderen, door het niet alleen te doen, word je veel krachtiger en versnelt je persoonlijke groei en ontwikkeling. Het voelt bovendien ook minder alleen als je gesteund wordt door anderen.
Dat is waarom ik (online) groepsprogramma’s heb ontwikkeld voor oudste dochters. In die programma’s bieden we een veilige plek waar je jezelf kunt zijn en het niet langer alleen hoeft te doen.
‘Ik wilde een andere stap zetten in mijn werk en ik merkte dat iets me tegenhield waar ik geen grip op kreeg. Door het systemisch werk ontdekte ik wat me tot nu toe blokkeerde waardoor ik die stap wel kon zetten.’
Het vraagt van jou het lef en de moed om het niet langer alleen te willen doen. De kans is groot dat je denkt: daar heb ik helemaal geen tijd voor. Juist dan wil ik je uitnodigen om wel een afspraak met me te maken om te verkennen of we je zouden kunnen helpen.
Ben jij toe aan tijd en ruimte voor jezelf om je volgende stap helder te krijgen? Vraag dan nu een persoonlijk gesprek met me aan via deze link.
We helpen je graag.