Je had het je nog zo voorgenomen: als er gevraagd wordt wie die klus oppakt houd ik mijn mond.
Maar… De stilte die valt nadat de vraag is gesteld is oorverdovend.
Je merkt dat je wat heen en weer schuift op je stoel en je steeds ongemakkelijker voelt. Het is belangrijk dat de klus wordt gedaan. Er zijn mensen van afhankelijk. En omdat niemand iets zegt en je de stilte niet langer uit kan houden zeg je: “Ik doe het wel.” Als je de vergadering uitloopt voel je een knoop in je buik en ben je boos op jezelf.
Hoe kan het nou gebeuren dat je je zo voorneemt om een keer niet dat extra werk te doen en tóch weer met meer werk de deur uitloopt?
Eigenlijk is het niet zo gek – vanuit je grote verantwoordelijkheidsgevoel en plichtsbesef vind je dat de klus gedaan moet worden. En als niemand in het gat springt, dat doe jij dat wel.
Waarschijnlijk gebeurt het je vaker: je ziet een gat en springt erin. Er dreigt een bal te vallen en jij hebt hem al opgevangen. De kans is groot dat je dit patroon vanuit het gezin waarin je bent opgegroeid goed kent.
Patronen die je je daar eigen hebt gemaakt neem je vervolgens ook mee in andere systemen zoals je relatie, je eigen gezin en je werk. Je denkt er vaak niet eens over na, het gebeurt onbewust. Totdat je merkt dat je moe bent. Je energie weglekt.
Onderzoeken welke plek je inneemt in je verschillende systemen kan in dat geval interessant zijn. Kijken wat er voor nodig is om echt je eigen plek in te nemen en de leiding terug te nemen over je leven en werk. En het goede nieuws is dat je dat gewoon kunt leren. 🙂 Werken met opstellingen is een hele waardevolle methode daarvoor die snel inzicht geeft.
Opstellingen en systemisch werken kunnen namelijk onzichtbare patronen en valkuilen zichtbaar maken. Als je er eenmaal zicht op hebt kun je je vaak anders bewegen in die patronen. Dat geeft je de keus of je wel of niet extra verantwoordelijkheid op je nek neemt. In plaats van dat het je overkomt en je ‘ja’ er al uitgefloept is voor je je realiseert dat je je mond open had gedaan.
Want hoe ziet je week eruit als je die klus op je schouders neemt? En wat zou er mogelijk zijn als je dat niet zou doen?
Zicht krijgen op en de verantwoordelijkheid en het eigenaarschap van een klus laten waar het hoort maakt dat makkelijker resultaten bereikt. En dus minder hard in plaats van harder kan gaan werken.
Klinkt goed, toch?
Precies daar ga ik naar kijken met de deelneemsters van mijn jaarprogramma ‘Bezield vrouwelijk leiderschap vanuit systemisch perspectief’. Vanaf oktober ga ik met een groep van maximaal 8 vrouwen elke maand een dag op ontdekkingsreis. Zodat systemisch naar je leven en werk een tweede natuur voor je wordt en je minder hard hoeft te werken. In plaats daarvan wordt vanuit je hart werken een mogelijkheid.
Ben je benieuwd naar de invulling van het programma? Kijk dan even hier: https://aikeborghuis.nl/bezield-vrouwelijk-leiderschap/
Natuurlijk mag je me ook bellen of mailen als je nieuwsgierig bent of het programma iets voor je is. Dus voel je iets kriebelen na het lezen van deze blog? Neem gerust contact met me op via 06-44562155 of info@aikeborghuis.nl. Ik spreek je graag. 🙂