De afgelopen weken heb ik meerdere sessies met oudste dochters begeleid die het aan de buitenkant prima voor elkaar hebben. Een goede carrière en dik betaalde baan, vaak op wilskracht en doorzettingsvermogen bereikt. Een mooi huis, een fijne partner, gezonde kinderen.
Het ideale plaatje lijkt compleet.
Dat maakt dat het ook lastig kan zijn om toe te geven dat je van binnen voelt dat er iets knaagt.
Maar als je echt eerlijk bent en je aandacht naar binnen richt weet je ook:
- Mijn werkt levert eigenlijk niet meer zoveel voldoening op.
- Mijn energie lekt weg en alles voelt steeds meer als moeten.
- Mijn werk krijgt steeds voorrang boven privéafspraken.
- Als ik ’s avonds thuis ben heb ik geen energie meer over en plof ik op bank.
- Ik vind mezelf een minder leuk mens.
De kans bestaat dat je een stip op de horizon zet: “Over 2/3 jaar dan ga ik…”
Dat klinkt heel goed en je sust je geweten hiermee.
De argumenten klinken ook heel legitiem en verstandig:
- Over twee jaar ontstaat er meer financiële ruimte en kan ik de stap makkelijker zetten.
- Dan zijn de kinderen groter en zelfstandiger en hebben ze me minder nodig.
- Dan rond ik eerst nog een studie af en ben ik klaar voor de volgende stap.
- Dan is die reorganisatie of dat project afgerond en kan ik met een gerust hart het werk loslaten. Wie A heeft gezegd moet ook B zeggen.
Goede argumenten. Je maakt dan keuzes waarmee je ontzettend trouw en loyaal bent aan wat je denkt dat goed is voor je omgeving. Of aan wat je denkt dat je omgeving van je verwacht. Het voelt ook veilig en logisch. Je wilt betrouwbaar zijn. Je afspraken nakomen.
Wat het daarnaast ingewikkeld maakt is dat je vaak wel weet dat je het anders zou willen, maar nog niet helemaal helder hebt wat je dan wel wilt. Dat maakt het lastig om in beweging te komen. Je hebt het toch goed voor elkaar, wat loop je dan te zeuren of te klagen?
Deze ‘als, dan…’ redeneringen klinken heel logisch maar zijn tegelijkertijd een verstopstrategie om niet te doen wat je eigenlijk wilt.
Want als je echt eerlijk bent naar jezelf… Ben je dan bereid om je nog 2/3 jaar naar je werk toe te slepen waar je eigenlijk nu al niet meer wilt zijn? Ben je bereid om in te leveren op je gezondheid doordat er iedere dag energie weglekt en je batterij langzaam (of snel) leegloopt?
Als je stilstaat bij het feit dat je eigenlijk toe bent aan een volgende stap dan kun je dat ook fysiek waarnemen. Het is een gevoel in je lijf dat opengaat als je ruimte durft te maken voor wat je echt wilt. Tegelijkertijd kan je ook angst en spanning ervaren en gaat je hoofd aan met allerlei praktische redenen waarom nu niet de juiste tijd is.
Dat je dat zo voel en ervaart is niet gek. Die nieuwe stap gaan onderzoeken en zetten is ook heel spannend. Om je verlangen te realiseren zul je ook dingen los moeten laten. Je betaalt een prijs als je het anders gaat doen. Het levert ook winst op: er komt energie vrij en je gaat nieuwe dingen beleven en ontwikkelen.
Eerlijk is eerlijk: dit kun je niet alleen. Dat ligt niet aan jou maar aan het feit dat je blinde vlekken hebt en er mogelijkheden zijn die je nu nog niet kan zien. Dit bespreken met je directe omgeving is vaak ook niet helpend omdat die vaak onbewust je eigen angsten spiegelen en je veilig willen houden.
Ben je toe aan meer helderheid krijgen over je volgende stap in je leven en werk? Weet dan dat het helpend kan zijn om samen met iemand te ontdekken wat die volgende stap is.
Hoe zou het zijn om in 2023 de tijd en ruimte te nemen voor jou en je ambities? Ik leer je graag beter kennen in een persoonlijk gesprek. Je kunt via deze link een afspraak inplannen.
Je bent welkom.