Ik heb ‘A’ gezegd tegen deze klus en die wil ik afmaken. Ook al klinkt optie ‘C’ die zich nu voordoet ook echt wel als mijn droombaan.
Herkenbaar?
De laatste tijd kom ik ze regelmatig tegen: vrouwen die toe zijn aan een volgende stap in hun loopbaan en dit niet doen omdat ze de klus waar ze nu middenin zitten eerst moeten afmaken van zichzelf. Maar wanneer is een klus klaar?
Tijdens een bijeenkomst van een van mijn jaargroepen zei een deelnemer tegen me: ik ben nu bezig met klus ‘A’ en er komt een hele mooie klus voorbij, optie ‘C’. Eigenlijk zou ik daar wel voor willen gaan maar ik vind ook dat ik klus ‘A’ moet afronden naar ‘B’.
Ik vroeg haar: hoelang duurt de afronding van optie ‘A’ nog? Ze dacht even na en zei: ‘december 2023 is de opdracht klaar’. Toen ik doorvroeg over of ze nu volop haar kwaliteiten kon inzetten antwoordde ze ontkennend. Ze zat in optie ‘A’ te veel op de uitvoering en het beheer terwijl ze het meest in haar element is in de ontwikkelfase.’
Bij mijn volgende vraag schoten de tranen in haar ogen. Ik vroeg: ‘Aan wie ben je trouw door deze opdracht af te ronden?’ Zonder een seconde te twijfelen zei ze: ‘aan mijn vader.’
Met dat inzicht zijn we vervolgens aan de slag gegaan en is ze na het gesprek met succes achter optie ‘C’ aan gegaan. Dat was niet mogelijk geweest als we niet boven tafel hadden gekregen dat ze niet haar eigen opdracht maar die van haar vader aan het vervullen was.
We zijn vaak ontzettend trouw aan wat we geleerd hebben in ons gezin van herkomst. Daar willen we graag gezien en gehoord worden voor wie we zijn en wat we kunnen. Als kind is dat logisch: dan ben je voor het kunnen overleven afhankelijk van je ouders. Het risico daarvan is dat we ook als volwassenen onbewust kunnen blijven zoeken naar die goedkeuring van onze vader of moeder.
In deze situatie ontdekten we dat de deelnemer trouw was aan de norm: wie ‘A’ zegt moet ook ‘B’ zeggen. Dit bleek iets te zijn dat ze had meegekregen uit haar opvoeding. Een ongeschreven regel die van buitenaf bepaalt hoe je iets doet.
Maar welke waarde ligt hieronder van binnenuit? We ontdekten dat het hier ging om ‘betrouwbaarheid’. We onderzochten de vraag of je betrouwbaar kan zijn als je ‘ja’ hebt gezegd tegen optie ‘A’ en het niet naar optie ‘B’ brengt omdat je meeste toegevoegde waarde in optie ‘C’ zit. Toen ontdekte de deelnemer dat betrouwbaarheid eigenlijk vooral zit in helder zijn, een goede opvolger zoeken en het project overdragen.
Dit inzicht gaf haar de ruimte om wel trouw te zijn aan haar waarde van betrouwbaarheid en toch nieuwe stappen te gaan zetten.
Aan het eind van de dag gaf ze aan: ‘Dit inzicht had ik alleen nooit boven tafel gekregen, want dat andere perspectief kon ik zelf niet zien. Dit geeft zoveel ruimte!’
Een andere deelnemer gaf aan: dit is ook voor mij waardevol voor een samenwerking waarvan ik nu voel dat die niet meer klopt. Zo zie je dat de vraag van de ene deelnemer ook iets in werking zet bij een ander. Op dat soort momenten voel ik de waarde van de jaargroep waarin we dit soort vraagstukken onderzoeken.
Zou jij ook loyaler mogen zijn aan wat voor jou van waarde is? Dan is de jaargroep voor jou misschien ook een waardevolle ontdekkingsreis. Met een kleine groep van 6-8 vrouwen gaan we een jaar lang op ontdekkingsreis en kom je nog dichter bij jezelf.
Voel je een ‘ja, ik wil’ neem dan contact met me op via info@aikeborghuis.nl dan gaan we met elkaar in gesprek om je ontwikkelingsvraag te onderzoeken.
Ik ontmoet je graag!