Mijn man werkt gemiddeld 4 dagen per week in loondienst. Dat doet hij al vanaf dat hij afgestudeerd is. Hij heeft zoveel hobby’s en creatieve projecten dat hij helemaal geen tijd heeft om meer te werken. Wat hij bedenkt kan hij maken en daar kan ik iedere keer weer met bewondering naar kijken. Een lamp van oude auto-onderdelen en een statief? Geregeld. Een keuken in de brandweerbus? Hij ontwerpt en maakt het. Een klok maken en solderen? Gefikst.
Zelf werk ik gemiddeld 5 dagen per week, ondanks dat creativiteit voor mij ook belangrijk is.
Een tijdje geleden merkte ik dat ik toch wel wat jaloers werd op mijn man. Er kwamen gedachten in me op als: ‘Hij is alleen maar bezig met leuke dingen en ik ben alleen maar aan het werk en dat is niet eerlijk.’
Een paar jaar geleden zou ik zijn gaan zitten mokken. Gelukkig herken ik nu wat er gebeurt en kan ik onderzoeken wat er speelt. Wat ik ontdekte is dat onder mijn jaloerse gevoel een verlangen zat om zelf ook meer ruimte te hebben voor creatieve projecten.
Een mooi inzicht. Dus ik ben gaan kijken hoe ik die ruimte kon maken.
Want ondanks dat ik recent een carddeck heb ontwikkeld voor oudste dochters en dat ik thuis eigenlijk altijd wel een haakproject binnen handbereik heb liggen, merkte ik dat ik mezelf aan het saboteren was op creatief gebied.
Ik stapte in een valkuil die ik niet alleen bij mezelf herkende maar ook bij mijn klanten: onze creatieve projecten moeten het liefst wel ergens toe leiden.
Het moet ‘goed’ of ‘nuttig’ zijn en het graag met een mooi eindresultaat. Ik noem dat ook wel het ‘nuttigheidssyndroom’. We gunnen onszelf daardoor niet altijd de ruimte om te lummelen of genieten van het proces.
Een probleem kan dan zijn dat je op zoek gaat naar het perfecte project of in onderzoek blijft hangen. Dat je erover blijft lezen maar er niet praktisch aan begint. Of dat je de lat zo hoog legt voor het eindresultaat dat je vergeet plezier te maken terwijl je bezig bent met je project.
Bovendien: zo’n creatief project als een carddeck ontwikkelen, een boek schrijven of een podcast maken vind ik eigenlijk ‘te leuk’ voor doordeweeks. En dus gebeurt het toch vaak buiten werktijd. Zo neem ik de podcast graag op kantoor op voor werktijd of in het weekend omdat er dan minder omgevingsgeluid is. Op zich een prima argument… als ik mezelf op andere momenten de ruimte zou kunnen geven om te lummelen tenminste. Maar dat deed ik dus niet.
Deze week kreeg ik een stevige spiegel van mijn jongste dochter: ‘Maar mam, dat is toch gewoon werk?’
Toen viel ik even stil en kwam de overtuiging: ‘je moet wel hard werken en een beetje serieus graag’ weer om de hoek zeilen.
Het bijzondere is dat ik inmiddels weet dat dit helemaal niet werkt. Als ik teveel moet van mezelf dan stagneert alles. Niet alleen in mijn bedrijf maar ook thuis.
Tijd voor concrete actie: ik heb nu weer blokken in mijn agenda ingepland voor ‘creatietijd’ op doordeweekse dagen. Tijd die niet vastligt maar die ik op dat moment in kan vullen met welke creatieve activiteit dan ook.
Hoe is dat voor jou? Heb jij voldoende tijd en ruimte voor (creatieve) projecten die aan je trekken? Ben je blij met hoe je agenda eruitziet? Heb je voldoende vrije tijd of ben je toch meer aan het werk dan je eigenlijk zou willen?
Als je merkt dat het ingewikkeld is om minder hard te werken dan kan dat ermee te maken hebben dat je onbewust trouw bent aan je familiesysteem. Wat ik bij mijn klanten regelmatig herken is dat ze vooral erkenning kregen voor wat ze deden en minder voor wie ze waren. Ruimte maken voor creativiteit of voor de dingen die voor jou ook belangrijk zijn kunnen schuldgevoel oproepen omdat het niet ‘nuttig’ genoeg voelt.
Een vraag die je zou kunnen helpen is: waar zou jij eigenlijk wel wat meer ruimte voor willen maken in je leven? En hoe zou je dat kunnen doen? Mocht je nu bij jezelf merken dat er allerlei gedachtes bij jezelf opkomen waarom dit allemaal niet zou kunnen weet dan dat je welkom bent voor vrijblijvend persoonlijk gesprek.