Vorige week voelde ik me onrustig. In mijn hoofd had ik allerlei plannen bedacht wat ik dit jaar zou gaan doen en ik kwam maar niet in beweging. Ik moest een aantal dingen afronden en wilde nieuwe dingen opstarten. Ik betrapte mezelf op allerlei verstopstrategieën om maar niet te doen wat ik eigenlijk bedacht had. En daar baalde ik van.
Als ik me het even niet weet is mijn neiging om op zoek te gaan naar antwoorden. Zo ook nu. Ik las nog een boek. Luisterde een aantal podcasts en volgde nog een deel van een online training die ik op de plank heb liggen. Maar ik vond niet de antwoorden waar ik naar op zoek wilde. Ik was kennis van buiten naar binnen aan het halen. Een patroon dat ik van mezelf ken als ik het even niet weet. Ik weet ook dat het op dat moment niet helpend is omdat dat niet de plek is waar ik mijn antwoorden vind.
De antwoorden liggen niet in kennis van buiten naar binnen halen. De antwoorden liggen in mezelf. Dan is het tijd om niet langer in mijn hoofd rondjes te blijven draaien maar om op zoek te gaan naar de antwoorden die diep in mij aanwezig zijn. Dat betekent alleen zijn, stil worden, omgaan met de onrust die ik dan eerst voel (en liever niet wil voelen) en met mijn aandacht naar binnen gaan.
‘Normaal’ gesproken ga ik op zo’n moment een paar uur naar de sauna en dat kan nu al een tijdje niet. Ook thuis was mijn onrust voor mijn huisgenoten voelbaar en ik had daarover een mooi gesprek met Peter. Ik gaf aan dat ik behoefte had aan tijd alleen. Hij zei: ‘Als je dat graag wilt dan ga je er toch even tussenuit?’
Mijn eerste reactie was: ‘Dat zou wel echt heel lekker zijn.’
Wel kwam de gedachte in me op: ik kan in deze tijd toch niet zomaar een paar dagen weg? Deze gedachte werd snel opgevolgd door het idee om met elkaar er tussenuit te gaan, of om één van de meiden mee te nemen. Maar mijn gevoel zei dat ik het liefst even alleen wilde zijn.
Vervolgens twijfelde ik over of een paar dagen weg wel past in de regels die nu gelden en wat anderen er wel niet van zouden vinden als ik het deed. Er speelde zich een hele dialoog af in mijn hoofd.
Ik had me kunnen laten leiden door mijn tweede reactie (de stem die allerlei bezwaren opwierp), maar ik besloot te luisteren naar mijn eerste gevoel: ‘Dat zou wel echt heel lekker zijn.’
Ik zocht online naar een huisje in de buurt met sauna en zo reed ik er twee dagen later naartoe. In die sauna heb ik heel wat uurtjes doorgebracht. In eerste instantie vol met onrust maar na een tijdje zakte ik meer in mijn lijf. Het was fijn om een paar dagen mijn eigen ritme te volgen. Even alleen te zijn met mijn eigen gedachten. Veel geschreven, voor mij een manier om orde te scheppen in mijn onrust. Bijgeslapen en ongestoord een roman gelezen bij de open haard. Gewandeld in de sneeuw en oog in oog gestaan met een enorm hert (ik weet niet wie er meer schrok ;-)).
Het was heerlijk en ik reed opgeladen en met helderheid weer naar huis. Ik zag de dingen weer in perspectief en had besloten een aantal plannen op de lange baan te schuiven. Ik kan er weer even tegenaan. Thuiskomen was daarna ook heel fijn.
Hoe is dat voor jou? Wat heb jij eigenlijk nodig op dit moment om goed voor jezelf te zorgen? Hoe laad jij je batterij op?
En wat zou jij eigenlijk graag willen? Misschien ook even alleen er tussenuit? Of een dagje werken op een andere plek? Een dag wandelen in de natuur? Neem je antwoord serieus en maakt ruimte voor wat je nodig hebt. Juist nu is het extra belangrijk om goed voor jezelf te zorgen. Dat ben je waard.
PS. Heb je lang genoeg alleen lopen worstelen en kun je wel wat hulp gebruiken? Ik help je graag. Vraag dan nu een persoonlijk adviesgesprek aan. Het gesprek geeft je helderheid en verplicht je tot niets. Je bent welkom!