Wat ik recent ontdekte is dat vrouwen vaak een grote visie hebben en daar tegelijkertijd nog niet altijd naar durven handelen. Ze krijgen te maken met een ambitieplafond.
Veel van de vrouwen met wie ik in gesprek ben geweest leggen zichzelf vaak onbewust zo’n plafond op. Ze voelen wel het verlangen om bijvoorbeeld een leiderschapspositie op zich te nemen, maar in de praktijk saboteren ze zichzelf.
De vrouwen weten vaak dat ze goed zijn in hun vak en de capaciteiten hebben om de leiding op zich te nemen en toch zetten ze de stap niet.
Daar zie ik een aantal redenen voor:
- Ze zijn zo druk met hun huidige werk dat ze de kansen niet zien die zich voordoen. Ze vinden dat ze eerst meer ervaring moeten opdoen en zijn geneigd om stap voor stap de ladder op te klimmen naar de eindpositie terwijl dat niet altijd nodig is. Je hoeft nog niet alles te kunnen voordat je de leiderschapsrol op je neemt.
- Ze hebben een omgeving die ze niet stimuleert om de stap te zetten. Naast dat je zelf al beren op de weg zet krijg je ook weerstand uit je omgeving: zou je dat nu wel doen? Hoe combineer je dat met de kinderen? Straks ben je alleen maar aan het werk. Je werkt nu al zo hard, straks moet je nog harder werken? De kans bestaat dat je je daardoor laat afremmen of je ambitie op de langere termijn schuift.
- Een groot deel van de vrouwen zijn inhoudelijk een kei in hun vak en kunnen dat niet altijd kwijt in de organisatie waar ze op dat moment werkzaam zijn. Soms schiet het wel door hun hoofd heen: zal ik voor mezelf beginnen? De optie om je eigen bedrijf en systeem te starten hebben ze vaak lang niet als een van de mogelijkheden gezien. Als ze die mogelijkheid wel zien dan haken ze soms al af omdat we bang zijn voor alles wat erbij komt kijken waardoor ze de mogelijkheid niet echt onderzoeken.
- Ze kijken naar hoe andere leiders het doen en denken: zo wil ik het niet! Ook al vinden ze vrouwelijke leiders inspirerend dan kunnen ze nog geneigd zijn om te kijken naar dat deel wat ze niet zo goed geregeld heeft of wat ons niet aanspreekt en denken: zo wil ik het niet. Daardoor ontnemen ze zichzelf de kans om te ontdekken wat je wel en niet aanspreekt en bij te kunnen sturen op die onderdelen die je voor jezelf anders mag gaan organiseren.
Stel jezelf maar eens de vraag: herken jij je in dit ambitieplafond?
Mocht dit zo zijn dan is de kans groot dat je jezelf niet genoeg tijd en ruimte gunt om je ambities echt te onderzoeken. Misschien laat je je leiden door de waan van de dag. Je kunt dat merken aan zo’n sluimerend en knagend gevoel dat je kunt hebben en die je regelmatig wegdrukt want je hebt er nu geen tijd en ruimte voor.
Een denkfout die veel oudste dochters maken is dat ze er vanuit gaan dat je op die eindpositie altijd heel druk zal zijn. En natuurlijk: die leiderschapspositie innemen gaat niet vanzelf. Dat is vooral in het begin best hard werken. Waar we vaak niet genoeg bij stilstaan is dat dit in de praktijk vaak de plek is waar je aan de knoppen kunt draaien en de mensen in kunt huren als ondernemer of in dienst kunt nemen als leider om die dingen te doen die jij niet goed kan waardoor je jezelf meer vrijspeelt.
In plaats van drukker worden ontstaat er vaak meer rust op die eindpositie omdat je je bezig kunt houden met de grote lijnen in plaats van met details en micromanagen.
Mocht je zo’n sluimerend gevoel of verlangen herkennen bij jezelf waar je niet aan toekomt in de waan van de dag weet dan dat de jaargroep ‘Bezield vrouwelijk leiderschap vanuit systemisch perspectief’ voor jou misschien wel een passende plek is om die vraag het komende jaar te gaan onderzoeken.
Je gaat met een groep gelijkgestemde vrouwen op leiderschapsposities en ondernemers met een bedrijf een jaar op ontdekkingsreis. Je hoeft het dus een jaar niet alleen te doen maar hebt een netwerk van vrouwen om je heen waardoor het niet meer zo alleen voelt.
Lijkt dit je wat? Maak dan een afspraak met me om je vraag te verhelderen. Vraag nu je gesprek aan via https://aikeborghuis.nl/gesprek/. Je bent welkom!