Meerdere mensen die ik ken genieten van het voorbereiden van een reis en bereiden die tot in de puntjes voor. Ze beleven daar voorpret aan. Ik snap dat niet zo goed want het enige dat ik krijg als ik een vakantie of reisje ga voorbereiden is stress. Stress van de hoeveelheid keuzes die ik kan maken. Ik regel vooraf wel de reis zelf en het overnachtingsadres, maar verder niets.
Dat heeft zo zijn voor- en nadelen want toen mijn jongste dochter en ik twee weken geleden eenmaal in een warm en zonnig Berlijn waren aangekomen met onze winterjassen en lange broeken nog aan, bedacht ik me dat ik misschien toch even naar de weersvoorspellingen had moeten kijken 😉
Als ik op vakantie ben kan ik last krijgen van FOMO. De ‘Fear Of Missing Out.’ Dat gevoel bekroop me ook tijdens die reis naar Berlijn. Ik voelde een verantwoordelijkheid om mijn dochter van alles te laten zien. We hadden van tevoren een lijstje gemaakt met wat we wilden zien: Checkpoint Charlie, de Berlijnse muur en het holocaustmonument. Dat hebben we ook allemaal gedaan. Maar we zijn ook met de bus de hele stad doorgereisd. Hebben eindeloos gestruind door Berlijn op zoek naar streetart en op die manier veel van de stad gezien. We hebben op terrasjes gezeten, lekker gegeten en gekletst en hebben ’s avonds laat nog een ijsje gehaald bij de beste IJssalon van Berlijn. We hebben genoten samen.
Toch knaagde er tijdens die dagen regelmatig een stemmetje in mijn hoofd: ‘Je had haar meer moeten laten zien, haar meer moeten uitleggen over de geschiedenis van de stad.’
Wat tijdens deze dagen ook speelde is dat mijn dochter steeds lastiger liep. Ze is geen pieper, maar de likdoorn die ze al een tijdje had speelde op. Een wisseling van schoenen leverde wel wat winst op, maar echt lekker liep ze niet en de pijn werd steeds erger. Ik ben niet zo van het metaforische pleisters plakken, want ik los graag de oorzaak op. Dus had ik al gegoogeld wat je kon doen aan een likdoorn: sodabadjes en een afspraak maken bij de huisarts om de likdoorn te laten verwijderen.
In Berlijn maakten we daarom wat meer gebruik van het openbaar vervoer en liepen we minder. Tot ik me bedacht: misschien kunnen we in dit geval beter letterlijk een pleister plakken als oplossing voor de korte termijn. Dus wij op zoek naar likdoornpleisters en die gaven haar meteen verlichting. Eenmaal thuis aangekomen konden we de lange termijn oplossing regelen. Soms is het fijn om zowel het korte termijn als het lange termijn perspectief te bekijken.
We hebben misschien niet alles uit onze stedentrip naar Berlijn gehaald, maar onze intentie was een fijn weekend samen en dat is meer dan geslaagd.
Hoe werkt dat voor jou?