Ik ben klaar met een coachsessie en de klant is net vertrokken. Ik check het nieuws en schrik. Na de berichten over de aanslagen in Nieuw-Zeeland vorige week, nu berichten over de situatie in Utrecht.
Mijn eerste reactie is boosheid. Daarna reageert mijn lijf en ik voel angst.
En hoewel ik weet dat het me niet helpt, merk ik dat ik door de nieuwsupdates heen blijf scrollen. En wat me opvalt is dat er veel aandacht naar de daders gaat en minder naar de mensen die slachtoffer zijn geworden van de situatie. Mijn gedachten dwalen af naar alle plekken in de wereld waar ook van alles gebeurt maar waar je minder over hoort in de media.
Ik merk dat ik boos ben. Maar als ik wat dieper graaf merk ik dat er ook vooral angst onder de oppervlakte ligt. Angst voor het verliezen van vrijheid. Angst voor het verliezen van de veiligheid waarin we leven.
Het onderdrukken van de angst die ik voel in mijn lijf werkt niet, dus ik ga er met mijn aandacht naar toe. Dit voelt tegennatuurlijk, want het liefst onderdrukken we deze angst. Vergelijk het met een strandbal die je onder water drukt: het kost veel moeite om de bal onder water te drukken maar op een onbewaakt ogenblik knalt die bal of je gevoel ineens naar boven. Uit ervaring weet ik ook dat de angst kleiner wordt als deze er even helemaal mag zijn. Dan wordt het minder of kan het daarna wegvloeien.
Ik weet ook dat alles wat je aandacht geeft groeit.
Geef je aandacht aan je zorgen, dan worden je zorgen groter.
Geef je aandacht aan je angst, dan groeit je angst.
Dus ik besluit dat ik mijn aandacht wil richten op de positieve dingen die ik ook zie gebeuren. Ik zie dat onbekende mensen uitreiken naar elkaar en elkaar helpen.
Ik heb een open gesprek met mijn kinderen en geef ze een extra knuffel.
Een belangrijke les die ik uit mijn opvoeding koester en ook doorgeef aan onze dochters is: behandel de ander zoals je zelf behandeld wil worden.
Ik voel dat het belangrijk is dat wij mensen elkaar echt blijven zien. En dat zit voor mij echt in kleine gebaren. De ander groeten op straat, oogcontact maken, naar elkaar glimlachen, een deur voor iemand openhouden. Want als jij de ander echt ziet en behandelt zoals je zelf graag behandeld wil worden dan maken we samen de wereld een beetje mooier.
Je stelt jezelf misschien de vraag: wat is de impact van zo’n klein gebaar?
Als we allemaal de ander echt zien en iets aardigs doen voor de mensen om ons heen, kijk eens hoe groot het verschil is wat we dan maken.
Een fijne dag vandaag!
Hartelijke groet,
