De Kerstvakantie is weer voorbij.
Oud en nieuw was anders dan anders.
2020 hebben we achter ons gelaten. Wat een jaar.
En nu is 2021 begonnen…

Misschien keek je wel uit naar het nieuwe jaar en baal je nu van de lockdown en het idee dat het er niet naar uitziet dat we daar op kort termijn uit zijn. De persconferentie is natuurlijk pas vanavond, maar uit het nieuws dat nu al naar buiten ‘druppelt’ lijkt te blijken dat de maatregelen nog niet versoepeld gaan worden.

Komende tijd zitten we dus nog in hetzelfde schuitje: thuiswerken en de scholen en voorzieningen nog steeds dicht. Voor veel van ons best een domper.

Ik zie je. Ik hoor je…

Het is een intense tijd voor veel van ons en het contrast is groot:

  • Je bent of heel veel samen met je gezin of je bent veel alleen.
  • Je maakt je misschien zorgen over je gezondheid of die van dierbaren.
  • Je hebt mogelijk geldzorgen.
  • Je staat onder grote druk omdat je je kinderen thuis les moet geven en je moet ook werken.
  • Werk en privé lopen door elkaar heen.

Wat het voor veel van ons zo lastig maakt is het gebrek aan perspectief. Als je weet wanneer er weer meer kan dan is het makkelijker om ‘nog even vol te houden’ dan nu je niet weet waar je aan toe bent en wat je kunt verwachten.

Wat ik mensen om me heen hoor zeggen is: ‘Ja, maar er zijn mensen die het veel zwaarder hebben dan ik. Ik vind dat ik niet mag klagen’. En dat idee herken ik ook wel bij mezelf. Toch helpt het je niet als je dat gevoel wegdrukt en het er niet mag zijn.

Het kan enorm opluchten om het wél uit te spreken. Om een vriend of vriendin te bellen om even te spuien dat je het zwaar en intens vindt. Dat je ervan baalt dat je je beperkt voelt in je vrijheid en dat je het mist om erop uit te gaan. Dat je het zwaar vindt om zoveel thuis te zijn met je gezin, je werk, te helpen bij schoolwerk en weinig vrijheid en ruimte ervaart.

En ja, er zullen misschien mensen zijn die het veel zwaarder hebben dan jij, maar ook jouw gevoel mag er zijn. Je helpt de ander niet door je eigen gevoel weg te drukken.

Het kan helpen om te onderzoeken waar je zelf wel invloed op hebt. Een paar handvatten:

Wees vriendelijk voor jezelf (en je omgeving)
Leg de lat lager voor jezelf en voor je omgeving. Het is niet reëel om te verwachten dat je al je uren en werk kan doen terwijl je thuis ondertussen ook je kinderen les moet geven of begeleiden. Je eigen werk in de avonduren doen als de kinderen in bed liggen is op langere termijn niet haalbaar. Het put je uit. Als jij moe en gespannen bent is het lastig om rustig en geduldig te blijven voor je omgeving. Dus: wat kun jij doen om goed voor jezelf te zorgen?

Blijf in beweging
Juist nu is het belangrijk om in beweging te blijven. Neem even de tijd om te wandelen of naar buiten te gaan. Alleen of samen. Ook al heb je geen zin of het gevoel dat je geen tijd hebt. Gebruik de tijd als mijmertijd, bel even met een vriend of vriendin om stoom af te blazen of luister naar fijne muziek of een podcast. Je zult merken dat je je daarna altijd beter voelt.

Onderzoek je weerstand of frustratie
Frustratie is geblokkeerde levensenergie. Als je je gefrustreerd voelt of weerstand ervaart druk die dan niet weg maar onderzoek het. Vaak ligt er een verlangen of behoefte onder. Als je die helder krijgt kun je daar wat mee doen. Wat heb jij nodig? Misschien een eigen plekje in huis. Stilte. Een avond vroeg naar bed. Zo heb ik een tijd geleden een noise cancellation koptelefoon gekocht en dat helpt mij enorm.

Je bent niet alleen
Je moet het zelf doen. Je hoeft het niet alleen te doen.

Kun je wel wat extra ondersteuning gebruiken om deze periode door te komen? Je kunt altijd contact met me opnemen voor een persoonlijk adviesgesprek. In dat gesprek krijg je helderheid waar je nu staat en hoe je je wilt voelen en wat daarvoor nodig is. Het gesprek is vrijblijvend en verplicht je tot niets. Je bent welkom.

PS. Ik ben vorig jaar geïnterviewd voor een podcast door Carin over ‘Hoe doet ze dat’.
Als je het leuk vindt om een kijkje achter de schermen te krijgen luister dan gerust.