We kennen allemaal wel van die momenten dat je een verlangen voelt, daar stappen in aan het zetten bent en dat je van binnen voelt: ja, ik denk dat dit me gaat helpen.
Vervolgens besluit je er nog even een nachtje over te slapen. Nu is ergens een nachtje over slapen vaak een goed besluit. Je hoeft niet overhaast te beslissen en je mag je keuzes weloverwogen maken.
Wat ik bij mezelf echter herken en ook vaak zie gebeuren bij de oudste dochters waarmee ik werk is dat ze er niet alleen een nachtje over slapen maar vervolgens ook in hun hoofd schieten.
Je hoofd komt met allerlei praktische bezwaren:
- Je bent al druk. Het komt nu niet uit in je agenda.
- Je wilt je eerst nog beter voorbereiden.
- Je moet dit ook gewoon zelf kunnen.
Herkenbaar?
Voor mij wel. Iedere keer als ik voor een besluit sta om iets te gaan doen wat ik graag wil dan komen deze beren op de weg. Persoonlijk ken ik vooral de bezwaren: ‘geen tijd’ en ‘ik moet eerst…’. Die komen altijd langs als ik iets wil gaan doen wat ik spannend vind. Dat kan gaan over een investering in een coach, het maken van een carddeck voor oudste dochters, extra hulp inschakelen in mijn bedrijf, ga zo maar door.
Inmiddels weet ik dat mijn ego, mijn innerlijke rechter, altijd om de hoek komt kijken als ik voor een keus sta. Het is niet de vraag of ze er is, maar wel in welke vorm ze verschijnt.
Het is de stem van de zelftwijfel: ‘wie denk jij dat je bent? Wie zit er nu op jou te wachten? Daar heb je helemaal geen tijd voor.’
Doordat ik inmiddels weet dat ze altijd om de hoek komt ben ik erop voorbereid.
Die innerlijke rechter en bezwaren mogen er ook zijn. Het is een overlevingsmechanisme om je veilig te houden. Blijf maar doen wat je al doet. Het is toch goed zoals het nu gaat?
Maar in veilig en vertrouwd ligt niet de levenslust die me het gevoel geeft dat ik leef.
Die innerlijke rechter begint dus extra hard te spreken als ik iets nieuws wil gaan doen, of iets wat ik spannend vind.
Wat ik de afgelopen jaren met vallen en opstaan heb geleerd is om mijn vraag niet alleen met mijn hoofd te benaderen maar ook mijn lijf te betrekken bij het besluitvormingsproces.
Je lichaam is ontzettend wijs en reageert vaak eerder dan je hoofd. Als ik voor een belangrijke beslissing sta neem ik ook de signalen van mijn lichaam mee in de besluitvorming. Dat doe ik door een paar keer bewust in en uit te ademen. Zo ‘zak’ ik als het ware wat meer in mijn lichaam.
Ik stel mezelf dan de vraag:
- Wat gebeurt er in mijn lijf als ik contact maak met de vraag: zal ik dit wel doen?
Opent of sluit mijn lichaam/hart? - Wat gebeurt er in mijn lijf als ik contact maak met de vraag: zal ik het niet doen?
Opent op sluit mijn lichaam/hart?
Die signalen en wijsheid van mijn lichaam neem ik mee in de besluitvorming als ik voor een belangrijke keus maak. Als mijn hart een sprongetje maakt en mijn hoofd komt met bezwaren dan kan het zo zijn dat ik een keus maak voor iets wat helemaal niet praktisch lijkt maar uiteindelijk heel veel oplevert.
Dus de uitnodiging aan jou: mocht je voor een keus staan kijk dan of je naast de praktische bezwaren ook kan luisteren naar de wijsheid van je lichaam en je intuïtie.
Dat leren vertrouwen op je lichaam is voor veel oudste dochters niet vanzelfsprekend.
We zitten vaak veel in ons hoofd en proberen ook daar de oplossing te vinden. Maar als de oplossing in je hoofd had gelegen dan had je het antwoord al wel gevonden, daar ben je slim genoeg voor.
Als je voelt dat het knaagt en je veel in je hoofd zit weet dan dat we je graag helpen. We gaan graag persoonlijk met je in gesprek om je beter te leren kennen en je vraag te verhelderen. Zo’n gesprek is vrijblijvend en verplicht je tot niets.
PS. Er komt binnenkort weer iets leuks aan! In november zijn we achter de schermen begonnen aan zo’n project waarvan we voelden dat we er eigenlijk geen tijd voor hadden, maar tegelijkertijd ook ontzettend veel zin in hadden. We zijn namelijk bezig met de ontwikkeling van een carddeck speciaal voor oudste dochters. Daarover lees je meer in de volgende inspiratiemail.