Al sinds ik een klein meisje ben heb ik iets met boeken. Ik lees graag en vanaf het moment dat ik dat kon ging ik wekelijks met mijn moeder en zusjes naar de bibliotheek. Toen ik ouder werd ging ik vaak tussendoor op de fiets nog een keer want dan was ik door mijn stapel leesvoer heen.

Ik speelde vroeger ook vaak bibliotheekje met vriendinnetjes. Als zij er niet waren moesten mijn zusjes eraan geloven. Ik plakte dan briefjes voorin de boeken waarop ik de uitleendatum en retourdatum schreef. Vanzelfsprekend was ik de bibliotheekjuf.

Als klein meisje was ik zelfs altijd boekjes aan het knutselen waarin ik dan tekende en schreef. Opstellen schrijven vond ik leuk en die werden door de docenten goed ontvangen, wat mijn plezier in het schrijven vergrootte: ik ging het meer doen.

Op de middelbare school moesten we boeken lezen voor de lijst. En als oudste dochter kan ik er niet zo heel goed tegen als ik iets ‘moet’. De lol van het lezen nam af.

Een docent die op de middelbare school niet enthousiast was over een opstel en stevige feedback gaf prentte ik in mijn hoofd met de overtuiging: ‘zie je wel, ik kan niet schrijven’. De negen opstellen daarvoor die wel goed werden ontvangen vergat ik en door die ene opmerking heb ik jarenlang geen pen en papier meer aangeraakt.

In 2015 besefte ik dat ik het schrijven miste, dat mijn creativiteit geblokkeerd was geraakt. Ik pakte het boek The Artist Way van Julia Cameron erbij en het schrijven van mijn ochtendpagina’s wakkerde mijn creativiteit weer aan. In die periode ben ik ook bloggen op gaan pakken voor mijn bedrijf. In het begin vond ik het moeilijk om mijn schrijfsels te delen met de wereld. Uit angst voor kritiek durfde ik de blogs niet te plaatsen. Dat werd makkelijker toen ik dacht: als één iemand er een inzicht uit haalt is voor mij het schrijven van de blog al geslaagd.

Het verlangen van een boek schrijven heb ik al vanaf dat ik jong was. Ik ben er zelfs meerdere keren aan begonnen. Een denkfout die ik daarbij heb gemaakt is dat ik dacht: dat moet ik toch gewoon kunnen en zo had ik een boek voor 80% af toen ik vastliep. Toen ik een schrijfcoach inschakelde zei ze: ik zie dat je kunt schrijven, maar de structuur klopt niet en daardoor lukt het niet. Ik kon wel janken en dat deed ik ook.

Ik smeet het boek in de hoek en deed er een hele tijd niets meer mee. Toen begon het weer te kriebelen. Dus benaderde ik de schrijfcoach en vroeg haar om me te helpen met de structuur. Zo werkten we samen aan mijn boodschap, de kapstok en het publicatievoorstel en met succes, want al vrij snel daarna hapte een uitgever toe die het boek uit wil geven. Zo tof!

En ook spannend. Alle onzekerheden komen voorbij: wie ben ik dat ik denk dat ik een boek kan schrijven? Wie zit er nu op te wachten? Ik betrapte mezelf regelmatig op uitstelgedrag: ik heb geen tijd om aan mijn boek te schrijven want…

Een maand geleden was ik klaar met mijn uitstelgedrag. Ik huurde een huisje voor een schrijfweek waarin ik vol focus aan mijn boek zou kunnen werken. Ik legde mezelf daarmee onbewust druk op want toen moest het opeens wel gebeuren. Je kunt wel raden wat er gebeurde: helemaal niets. Ik zat naar een knipperende cursor op het scherm te kijken en er gebeurde weinig.

Ik belde met een vriendin die me hielp de druk er vanaf te halen. Ze zei: “Hoe zou het zijn om het geen schrijfweek maar een boekweek te noemen? Een boek schrijven is niet alleen schrijven, het is ook schrappen, ordenen, redigeren.” Zo ben ik een week aan de slag gegaan.

Deze week heb ik de uitgever weer benaderd: wil je even met me meekijken of ik op de goede weg ben? Spannend, want het voelt alsof je je kindje dat nog niet volgroeid is al aan de buitenwereld laat zien en dat voelt kwetsbaar. Maar ik weet dat het me gaat helpen om een nog waardevoller boek te schrijven.

Ik heb zelf ook weer ervaren wat een rollercoaster het kan zijn als je een verlangen voelt om iets neer te zetten in de wereld en hoe hobbelig die weg kan zijn. Het is dan zo fijn om hulp om je heen te verzamelen met mensen die je steunen, die inhoudelijk sterk zijn en die je kunnen helpen. De reis wordt er lichter van, je voelt je niet meer alleen. De waarde die je toevoegt wordt groter en je bereikt je doel sneller.

Wil jij het net als ik niet langer meer alleen doen? Weet dat ik je graag help. Via deze link kun je een afspraak met me maken. Je bent welkom!