Je project 3D in beeld

Vrijdagochtend. Ik ben onderweg naar Groningen. Naar het UMCG. Gelukkig niet omdat ik ziek ben of op bezoek ga bij een dierbare. Maar ik ben op weg naar de campus.

Een bijzondere samenwerking tussen het BHI en het UMCG

Het Bert Hellinger Instituut (waar ik o.a. ben opgeleid) en het UMCG zijn een mooie samenwerking aangegaan. We gaan vandaag met ruim 20 internationale opstellers uit heel Europa en daarbuiten voor het tweede jaar op rij zo’n 400 artsen in opleiding kennis te laten maken met systemisch kijken en opstellingenwerk. De workshop is onderdeel van de module persoonlijk leiderschap van de artsen in opleiding.

Waarom deze workshops?

De studenten gaan in onderzoeksgroepen aan het werk. Niet vanuit hun studentenkamers, maar in de praktijk. Het doel van de workshops is om ze kennis te laten maken met een andere manier van kijken naar hun werk. Door even uit te zoomen en afstand te nemen, waardoor je een ander perspectief krijgt op de situatie waar je eerst nog middenin zat. En om te onderzoeken wat ze kunnen doen om de samenwerking in hun project soepeler te laten verlopen. Het is bijzonder om een inkijkje te krijgen in hun wereld.

De bevlogenheid en betrokkenheid van de studenten is groot. Maar als ze binnenkomen in de workshop zijn een aantal studenten ook sceptisch. Dat je door deel uit te maken van meerdere systemen in loyaliteitsconflicten terecht kan komen dat snappen ze wel. Door in 3D te kijken naar je project een ander inzicht krijgen? Eerst zien, dan geloven.

Onverwachts blijken er meer internationale studenten in de workshops te zitten, dus het is ook even schakelen om de workshops ineens in het Engels te geven.

Ik werk samen met een ervaren opsteller en al snel zijn we goed op elkaar ingespeeld.

Bijzondere onderzoeken komen voorbij

De ontwikkelingsgeschiedenis van protonen bij de genezing van kanker. De ontwikkeling van apps voor heldere informatievoorziening voor patiënten. Onderzoek naar het stoppen van MS. Labonderzoek om nierfalen beter te begrijpen en te kunnen stoppen. Onderzoek van kwaliteit van leven na transplantaties. Wel of niet vaccineren van zwangere vrouwen. Ethische kwesties bij te vroeggeboren kinderen: wie bepaalt? De artsen of de ouders?

Ik besef: we werken vandaag samen met de artsen van de toekomst

In totaal begeleiden we die dag met z’n allen ruim 100 opstellingen voor zo’n 400 studenten.

Alleen al onze workshops leveren mooie inzichten op.

Een greep uit de reacties:

  • Ik heb meer inzicht in welke plek ik zelf inneem en wat daarin wel en niet helpend is.
  • Door letterlijk in iemands anders schoenen te staan heb ik meer begrip gekregen voor de ander.
  • Er is niet één manier om mijn doel te bereiken.
  • Ik heb nu zicht op wat er echt aan de hand is.
  • Wat eerst complex leek, is nu helder.
  • Ik heb nu de patiënt weer in beeld.
  • De workshop was leuk en zinvol!

Onderweg naar huis zet ik in de auto een rustig muziekje op en laat de dag nog eens passeren. Het maakt me blij en dankbaar om dit werk te mogen doen. Vol energie en opgeladen kom ik thuis.

Stel jezelf eens de vraag:
Besteed jij je tijd en energie aan de dingen die jij belangrijk vindt?

Wat zou er gebeuren als je afstand neemt van de situatie waar je nu middenin zit? Welke andere oplossingen zijn dan mogelijk? Wat zou er gebeuren als jij eens in de schoenen van de ander zou gaan staan?

Ik ben heel benieuwd naar je inzichten. Ik hoor graag van je!

Hartelijke groet,