Zaterdagavond. Wie is de Mol is net afgelopen. Onze meiden zijn naar bed en ik check nog even mijn telefoon. Een appje van een klant: ik heb op je gestemd!
Ik stuur haar een ‘?’ terug want ik heb geen idee waar ze het over heeft.
Ik krijg een berichtje terug: ‘Je bent genomineerd in de verkiezing Zakenvrouw Stedendriehoek.’
Ik weet nog van niets. Ik check mijn mail en lees dat ik genomineerd ben in de verkiezing Zakenvrouw Stedendriehoek in de categorie Independent woman. Ik bekijk de lijst met andere genomineerde vrouwen en voel me trots: mijn naam staat daar toch maar mooi tussen al die andere inspirerende vrouwen. Wat bijzonder dat er zoveel vrouwelijk ondernemers in de regio actief en genomineerd zijn. Een aantal van hen ken ik persoonlijk. Het maakt me blij.
Maar vervolgens komt mijn innerlijke rechter in actie:
- Ga nu maar niet naast je schoenen lopen.
- Doe maar gewoon dan doe je al gek genoeg.
- Pas maar op, straks val je door de mand.
- De kans dat jij wint is klein, dus steek er maar niet teveel tijd en energie in.
- Wat jij doet stelt niet zoveel voor.
- Wie denk jij wel niet dat je bent?
Ik heb de neiging om te luisteren naar die stem van de innerlijke rechter die luid en duidelijk aanwezig is. En ik wil me verstoppen onder een grote steen in een grot… Dat heb ik de eerste dagen ook gedaan.
Die eerste dagen laat ik niemand weten dat ik genomineerd ben. Nouja, mijn ouders dan en mijn assistent. Die natuurlijk onmiddellijk op mij stemmen. Maar verder niemand.
Dat is natuurlijk niet handig. Ik besluit dat ik wel hoor wat mijn innerlijke rechter zegt, maar dat ik me niet door haar laat leiden.
Ik breng mijn aandacht naar binnen. Naar mijn intuïtie en gevoel en onderzoek wat daar leeft. En daar voel ik een duidelijke kriebel en een diep gevoel van dankbaarheid en blijdschap!
Ik ben trots op mijn nominatie!
Want door de nominatie sta ik weer even stil bij de weg die ik heb afgelegd om hier nu tussen de genomineerden te staan.
Nadat ik vastliep in 2008 heb ik het lef en de moed gehad om stap voor stap de leiding over mijn eigen leven en werk terug te nemen. Dat is echt een zoektocht en avontuur geweest met vallen en opstaan. En ik ben er nog.
Ik heb mijn baan in loondienst opgezegd en heb inmiddels een winstgevend bedrijf opgebouwd waarin ik doe wat ik het liefste doe en waarin ik van betekenis ben voor de mensen met wie ik mag werken.
Ik hoor regelmatig dat ik mensen inspireer en aan het denken zet.
Ik krijg dankbare mailtjes, kaartjes en berichten dat mensen in beweging komen na het lezen van een blog van mij of het volgen van een workshop Neem je plek in of een coachtraject. En daar ben ik trots op.
En ja, als ik eerlijk ben zou ik het ook wel heel tof vinden om de verkiezing wél te winnen. Zodat ik nog meer mensen kan bereiken voor wie ik van betekenis kan zijn. En ik besef me ook dat als je genomineerd bent maar niemand weet het, mensen niet op je kunnen stemmen.
Daarom weet ik dat ik nu uit mijn comfortzone mag stappen en aan jullie en de buitenwereld mag laten weten dat ik genomineerd ben in de verkiezing Zakenvrouw Stedendriehoek en dat ik je stem heel goed gebruiken.
Je stemt op mij via deze link. Wel even flink doorscrollen naar beneden.
Dank je wel!
Misschien ook wel een vraag om jezelf te stellen: wanneer heb jij de afgelopen tijd niet je plek ingenomen en heb je je misschien wel verstopt?
Is er een vacature waar je op zou willen solliciteren maar durf je niet zo goed?
Wil je een stap zetten in de loopbaan maar durf je niet?
Misschien voel je wel het verlangen om je eigen bedrijf op te zetten? Ik ben heel benieuwd.
Ik wens je een fijne dag!