Vorige week heb ik laten weten dat ik per eind juni ga stoppen met het aanbieden van individuele coaching bij de coachingprogramma’s Leef jouw Leven en De blije ondernemer. Dat heb ik geweten! Ik heb ontzettend veel warme reacties gehad variërend van:
- Wat zonde dat je daarmee gaat stoppen!
- Ik ben zo dankbaar dat we nog wel samen hebben gewerkt.
- Mag ik alvast een APK afspraak inplannen?
- Kunnen we niet op een andere manier samenwerken?
- Je geeft me net dat zetje om nu wel een afspraak met je te maken.
- Wat ga je nu doen?
Het is bijzonder om te ontdekken wat er gebeurt als je een keus maakt terwijl je wel ongeveer weet wat je daarna gaat doen maar nog niet precies.
Zo’n besluit komt voor een aantal mensen uit de lucht vallen. Dat snap ik. Dus ik denk dat het waardevol kan zijn voor jou om je een kijkje achter de schermen te geven hoe ik tot dit besluit ben gekomen.
Al een paar maanden voelde ik een klein knagertje. Zachtjes op de achtergrond aanwezig. Bij mij is dat een stemmetje dat klinkt als: Eigenlijk zou ik wel…
‘Eigenlijk’ is voor mij een signaalwoord dat er een verlangen aan me trekt waar ik ruimte voor mag maken. Ik hou ontzettend van werken met klanten als ik daarnaast ook tijd alleen heb om te kunnen schrijven en creëren. Die tijd en ruimte lekte weg doordat ik het liefste alleen ben hiervoor en er in deze periode altijd iemand thuis is.
Als het knaagt of schuurt is dat voor mij een signaal dat ik mag onderzoeken wat er aan de hand is. Een signaal dat ik iets doe of niet doe wat niet in lijn ligt met mijn waarden. Dan lekt mijn energie weg.
Een van mijn belangrijkste waarden is me vrij voelen en ik merkte dat die schuurde. Door corona maar ook in mijn bedrijf. Daar komt bij dat ik in mijn bedrijf mijn klanten leer dat ze keuzes mogen maken waarin ze trouw zijn aan hun waarden, aan wie ze in de kern zijn. Als ik zelf niet voorleef wat ik mijn klanten gun, raakt dat mijn integriteit, ook een van mijn belangrijkste waarden.
Maak ik zo’n keus makkelijk? Nee. Ik moet eerst door een flinke bak weerstand heen. Die weerstand kan zich bij mij uiten in klagen (je weet wel, zo’n slachtoffer), de schuld bij iets of iemand anders leggen (ja, maar door corona…) waardoor je zelf je verantwoordelijkheid niet hoeft te nemen. Mijn innerlijke rechter die me stevig toespreekt: blijf zitten waar je zit en verroer je niet.
Wat ik bij mezelf en bij klanten ook herken: je kunt je verward en chaotisch voelen waardoor je niet in beweging komt terwijl je normaal gesproken prima weet wat je moet doen. Allemaal vormen van weerstand. Onder die vormen van weerstand ligt angst. Angst om het anders te gaan doen.
Die weerstand kan ervoor zorgen dat je je terugtrekt. Dat je blijft zitten waar je zit of blijft doen wat je doet. Die weerstand in je eentje doorbreken kan knap lastig zijn omdat het vaak een blinde vlek is. Dat is voor mij de reden dat ik mijn vraag met een coach heb onderzocht. Pas daarna heb ik de keus gemaakt. Voor die tijd was ik al een paar maanden cirkels aan het draaien in mijn eigen gedachten. Ze gaf me net een ander perspectief waardoor ik de knoop door kon hakken.
Wat het doorhakken van de knoop voor mij oplevert is dat er ruimte ontstaat voor mijn volgende stap. Al weet ik nog niet precies hoe die eruit gaat zien. Keuzes maken is spannend maar levert ook nieuwe energie op en voelt lichter.
Voel jij ook dat je toe bent aan een volgende stap en ervaar je nog weerstand? Weet dat dat logisch is. Kun je wel wat hulp gebruiken? Maak dan deze maand nog een afspraak voor een persoonlijk adviesgesprek. Dat gesprek is vrijblijvend en verplicht je tot niet en levert je in ieder geval helderheid op. Je bent welkom!
PS. Op de vraag wat ik wel ga doen is dat ik door blijf gaan met de jaargroepen voor oudste dochters op leiderschapsposities en ondernemers met een succesvol bedrijf. Eind september gaat er weer een nieuwe jaargroep van start. Meer weten? Kijk dan even op https://aikeborghuis.nl/bezield-vrouwelijk-leiderschap/