In mijn gezin van herkomst, het gezin waarin ik geboren ben, ben ik de oudste dochter thuis.
Na mij kwamen nog twee dochters.
Qua karakter zijn we nogal verschillend, we wonen niet even dicht bij elkaar in de buurt en we hebben alle drie een eigen gezin met kinderen. We werken alle drie. We lopen de deur dus niet bij elkaar plat. We zijn alle drie geen bellers. Er kunnen best wel eens weken voorbijgaan dat we elkaar niet spreken en alleen af en toe via de app even contact hebben. Toch weten we van elkaar dat we er voor elkaar zijn als er echt iets aan de hand is.
Doordat je bent geboren in hetzelfde familiesysteem blijf je met elkaar verbonden door een bloedband. Zolang je leeft heb je je broer(s) of zus(sen). En zij jou. Of je nu wel of geen contact met ze hebt. En dat is eigenlijk best bijzonder. Want doordat je samen bent opgegroeid deel je een geschiedenis met elkaar. Je leert veel van en met elkaar. Jullie hebben elkaars mooie en minder mooie kanten meegemaakt. Ruzie maken en boos zijn. Vergeven. Dezelfde liedjes kunnen meezingen of letterlijk meepraten die je op de achterbank in de auto hebt gehoord. Dia’s kijken. Herinneringen ophalen: Weet je nog… toen en toen?
Als ik kijk naar het contact met mijn eigen zussen dan is dat contact in periodes ook wel stroef gelopen. Vooral in de periode dat ik zelf niet goed in mijn vel zat. Dan sloot ik iedereen buiten. Ook mijn zussen. En als ik heel eerlijk ben: in die periode was ik stiekem jaloers op de band die mijn twee zusjes samen hadden en voelde ik me buitengesloten.
Dat ik daar zelf een groot aandeel in had, daar was ik me niet bewust van. Totdat mijn jongste zusje op een gegeven moment tegen mij zei: ‘Aike, ik heb al een moeder. Ik ben volwassen en je hoeft me niet te vertellen wat ik moet doen’.
Au. Op dat moment vond ik dat niet fijn om te horen maar achteraf was dit voor mij wel een eye-opener. Door wat ik deed en mijn gedrag stond ik niet meer op mijn zussenplek maar begon ik over haar te moederen. Dat deed ik niet bewust en met de beste intenties maar dat is niet mijn plek en werd door mijn zusje (terecht) ook niet gewaardeerd.
Ik ben dat met een opstelling gaan onderzoeken en ontdekte dat ik regelmatig niet op mijn eigen plek stond in het familiesysteem. En dat heeft consequenties, want het geeft vaak gedoe in relaties met anderen. Na de opstelling kon ik me (met vallen en opstaan) weer als oudste zus gedragen en is ons contact verbeterd.
Merk jij nu ook dat het contact met je broer(s) of zus(sen) moeizaam gaat en zou je weleens willen onderzoeken wat nu eigenlijk jouw plek is? Dan kan het zinvol zijn om dit eens in beeld te brengen met een opstelling. Dit geeft vaak inzicht en helderheid en daardoor kan het contact tussen jou en je broers en zussen verbeteren.
Aanstaande vrijdagochtend 6 maart begeleid ik weer een workshop Neem je plek in waar we met opstellingen je vraag kunnen onderzoeken. Als je wilt overleggen of dit je kan helpen bel me dan even op 06-44562155 of mail me op info@aikeborghuis.nl. Ik denk graag met je mee.