Ik heb het schrijven van een boek onderschat. En dat is een understatement.
Ik houd van schrijven. Ik schrijf wekelijks een verse blog en een snel rekensommetje leert dat ik daardoor al ruim 400 blogs heb geschreven. Ik heb dus best wat schrijfmeters gemaakt. Toch heeft het schrijven van een boek, een proces waar ik nu nog in zit, al zeker tien keer zoveel tijd gekost dan ik van tevoren had ingeschat.
Aan mijn eerste manuscript werkte ik ruim een jaar, maar toen het voor 80% af was liep ik vast en schakelde ik hulp in. Samen met een schrijfcoach maakte ik een bouwplan voor mijn boek en een publicatievoorstel waarmee we uitgevers hebben benaderd. Die waren al snel enthousiast en in juni 2022 heb ik een boekcontract ondertekend met Van Duuren Management.
Het schrijfproces ging toen opnieuw van start. Eind vorig jaar leverde ik de eerste versie van het manuscript in en voelde: er klopt iets niet.
Dat bleek ook zo te zijn. Ondanks het bouwplan bleek dat de hele structuur van het boek omgegooid moest worden en dat was een enorme klus. Ook moest er andere feedback verwerkt worden. Het gevolg? Een manuscript van 93.675 woorden terwijl we als richtlijn 55.000 woorden hadden afgesproken.
Daarop was de feedback “We zien hoeveel tijd, energie en liefde je erin hebt gestoken en het is toch nog niet goed. Er moet geschrapt worden.”
Geen leuke boodschap, maar wel nodig om er voor jou een waardevol boek van te maken.
Vervolgens gebeurt er innerlijk van alles in mij. Oude beelden van een docent op de middelbare school die kritisch is op mijn opstel waardoor ik jarenlang niet meer schreef. Mijn innerlijke rechter die aan gaat en zegt dat ik ook helemaal geen schrijver ben. Ik ben weer dat meisje dat denkt dat ze niet goed genoeg is, het nooit zal leren, onzeker wordt en zich terug wil trekken.
Het liefst wilde ik het manuscript in de digitale prullenbak mikken: control + alt + delete.
Gelukkig weet ik ook dat ik het niet alleen hoef te doen. Ik geef mezelf ruimte en bel met een vriendin, praat met Peter die de boel weer in perspectief plaatst.
Op dit moment ben ik dus met de uitgever en schrijfcoach bezig om een verbeteringsslag te maken en accepteer ik dat de eerste deadline waarschijnlijk niet gehaald gaat worden. Dat is ook niet erg. Liever wat meer tijd dan verwacht en energie en een waardevol boek in de winkels.
Op dit soort momenten ben ik blij met de persoonlijke ontwikkelingsreis die ik al heb afgelegd. Ik herken veel eerder wat er gebeurt waardoor ik me maar kort terugtrek onder een steen en vervolgens om hulp vraag. Ik ben dankbaar voor mijn wilskracht en doorzettingsvermogen die op dit soort momenten heel helpend is.
In dit proces ontdek ik ook weer hoe waardevol het is om vakmensen om je heen te verzamelen die iets goed kunnen wat jij niet (goed) kan, om zo samen tot het beste eindresultaat te komen.
Waar ben jij nog alleen aan het aanmodderen en zou je wel wat hulp kunnen gebruiken?