Heb je de neiging om je meer terug te trekken de laatste weken? Aan de ene kant is dat een logisch beweging als je kijkt naar de natuur. De dagen worden korter, de nachten langer.
Je terugtrekkende beweging kan ook te maken hebben met het gevoel dat je geen invloed hebt op de ontwikkelingen in de wereld om je heen. Je kunt dan de neiging hebben om onder een dekentje op de bank te kruipen en een serie te bingewatchen met een kop thee en een reep chocola. Of met een glas wijn of meer.
Daar is af en toe niets mis mee. Maar… Het kan een verstopstrategie zijn om niet alleen de onrust in de wereld buiten te sluiten maar ook je eigen onrust niet te hoeven voelen. Je dempt datgene wat aan je knaagt en eerlijk is eerlijk: dempen en verstoppertje spelen is soms makkelijker dan het beest in de bek kijken.
Op de korte termijn dan. Want op langere termijn zul je ervaren dat het zacht knagende gevoel steeds vaker van zich laat horen. Je energie weglekt, je moe bent, je weinig plezier en voldoening ervaart en je afvraagt: is dit het nu?
Als je dit herkent dan kan je neiging zijn om te denken dat dit vanzelf wel weer overwaait. Dat je nu geen tijd en energie hebt om hier iets aan te doen. Je bent al druk. In het nieuwe jaar ga je hier weleens over nadenken.
Maar als je echt heel eerlijk bent naar jezelf: hoelang ervaar je dit onrustige gevoel al? Hoe lang denk je al: is dit het nu?
Wat ik om me heen zie is dat oudste dochters hier wel over piekeren of zich zorgen maken maar gewoon blijven doen wat ze al doen. Hard werken, gaten dichtlopen, hun schouders eronder zetten en er het beste van proberen te maken. ’s Avonds moe op de bank ploffen en hun onrust dempen. Echte voldoening geeft dit niet.
Je gaat je antwoorden niet vinden door er nog langer over na te denken. Je gaat de oplossing niet vinden door je vragen voor je uit te schuiven tot ‘het juiste moment’. Dat moment komt namelijk niet als je niet het besluit neemt.
Maar waar ligt de oplossing dan wel? In de ontdekkingsreis naar binnen maken, de verbinding met wie je bent en wat voor jou van waarde is (in plaats van wat je omgeving van je verwacht).
Dat is spannend. Je weet wat je hebt en je weet niet wat je overhoop haalt als je dit gaat verkennen. Die angst is vaak ongegrond omdat de verandering doorgaans zit in kleine stapjes op dagelijkse basis die je helpen om je vrijer te voelen en meer plezier, energie en voldoening te ervaren.
PS. Oudste dochters zijn vaak geneigd om dit zelf en alleen op te lossen want dit ben je gewend. Maar hoe fijn zou het zijn om het niet meer alleen maar samen te doen?
Als je wilt verkennen of en hoe ik je zou kunnen helpen vraag dan gerust een vrijblijvend gesprek aan. Ik denk graag met je mee.