“Er was eens… lang geleden, een virus COVID-19, dat een groot deel van de wereld in zijn greep hield.
Er werd schouder aan schouder gevochten tegen een onzichtbare vijand. Kinderen mochten niet naar school. Ouders niet naar hun werk tenzij ze in vitale beroepen werkten. Door de technologische ontwikkelingen gingen de lessen gewoon door. Kon een deel van de mensen zijn werk blijven doen en bleef je online in verbinding met vrienden en familie. Zelfs scoutingopkomsten gingen online door. Mensen keken naar elkaar om en zorgden voor elkaar.”
Hoe dit verhaal verder afloopt? Dat is nog niet bekend, want deze geschiedenisles die de kinderen van onze kinderen over een aantal jaar op school krijgen zijn we nu aan het schrijven met elkaar.
Het zijn bijzondere tijden die iedereen anders beleeft en ervaart.
Leiden en volgen.
Angst en vertrouwen.
Rust en innerlijke onrust.
Ontspanning en stress.
Eenzaamheid bestaat naast snakken naar tijd alleen.
En ik merk ook dat iedereen daar anders op reageert. Voor sommige mensen draait het leven redelijk normaal door. Voor andere mensen staat het leven volledig op zijn kop.
Een gedichtje dat ik in de Volkskrant las dat Eddy Posthuma de Boers schreef in de 2e wereldoorlog toen hij 13 was:
Als je moet wil je niet
Als je wil mag je niet
Als je kan moet het niet
Als het mag kan het niet
Zo herkenbaar hier in huis.
Wat ik zelf merk is dat nu zo zichtbaar is dat we onderdeel uitmaken van meerdere systemen en rollen binnen die systemen: je bent misschien wel partner, ouder, kind, medewerker, ondernemer, (plaatsvervangend) docent.
En op al die rollen kan best druk ontstaan. Omdat je het overal graag goed wilt doen. Vooral ook omdat die rollen zich nu centreren rondom één plek: thuis. De rollen lopen dan, vaak ongemerkt, meer door elkaar heen en het kan helpend zijn om je hier bewust van te zijn.
Omdat we niet weten hoe lang deze situatie nog gaat duren hebben we thuis afgesproken dat zo ontspannen mogelijk deze periode als gezin doorkomen het belangrijkste is.
Dat betekent in eerste instantie goed voor jezelf zorgen. Voldoende slaap, gezonde voeding, beweging en ontspanning. Maar ook dat het gezinssysteem leidend is.
We plannen onze dagen echt wel om de online roosters van de meiden heen maar voor onze dochters ben ik dus vooral moeder in plaats van schooljuf. We markeren bewust de overgang van werk/school naar thuis zijn door onze werk- en schoolspullen op te bergen. Op vrijdagmiddag begint het weekend. Dat helpt. Net als allemaal een eigen koptelefoon. Heel fijn als de muzieksmaken nogal uiteen lopen. 😉
Voor mijzelf zijn de afgelopen periode een aantal groepssessies niet doorgegaan. De tijd die vrijkwam heb ik gebruikt om een nieuw e-book te schrijven: Ben jij een oudste dochter? Het e-book is inmiddels klaar en aan te vragen via deze link. In het e-book leer je de kwaliteiten en valkuilen herkennen van oudste dochters en krijg je praktische handvatten hoe je lichter kun leven en werken. Cadeautje. Van mij voor jou.
Kun je wel wat meer hulp gebruiken? Ik doe mijn coachsessies nu online en dat werkt verbazingwekkend goed. Mocht je behoefte hebben of wil je even met me sparren bel of mail me dus gerust. Ik denk graag met je mee.