Een opstelling is niet de oplossing.

Misschien een vreemde uitspraak voor iemand die bijna dagelijks met opstellingen werkt en systemisch kijkt. Maar ik neem je even mee in wat ik daarmee bedoel.

Laatst begeleidde ik een opstelling van een mooi mens. Warm, intelligent, zorgzaam, betrouwbaar, loyaal. En in haar dagelijks leven veel met haar aandacht in haar hoofd. Niet zo goed in contact met haar lichaam. Ze komt uit een gezin waarin er al vanaf jongs af aan een groot beroep op haar wordt gedaan met een psychisch zieke ouder. Ze is gewend om zich vooral te richten op anderen en wat anderen nodig hebben. En minder gericht op wat ze zelf nodig heeft. En daarom zit ze naast me. Want ze voelt dat ze stappen vooruit wil zetten en het lukt haar (nog) niet.

Veel van de patronen waar we in het hier en nu tegenaan lopen hebben een oorsprong in het gezin waar in je geboren bent. Daar heb je bepaalde patronen ontwikkeld die toen helpend waren, maar je nu belemmeren om je eigen keuzes te maken. Het kan enorm helpend zijn om die patronen te herkennen zodat je je daar anders in kunt gaan bewegen.

Als we de opstelling starten blijkt al snel dat ze zichzelf dicht bij haar moeder plaatst en tussen haar moeder en haar zusjes gaat staan. De vader staat iets meer op afstand. Ze ervaart een enorme alertheid hoe het met andere mensen in haar familiesysteem gaat. Ze heeft overzicht over alles en iedereen. Ze is volledig gericht op de anderen en heeft eigenlijk geen contact met zichzelf en haar lichaam. Ze voelt zich groter dan haar moeder en heeft de neiging om voor haar moeder te zorgen. En doordat ze tussen haar moeder en zusjes staat is ze onbewust ook voor haar zusjes gaan zorgen. Dat is een beweging die ze als kind heeft gemaakt. Dat gebeurt vaak uit liefde en onbewust.

Het nadeel als je je hiervan niet bewust bent en dit patroon goed kent, is je neiging om dit op andere plekken ook te gaan doen.

Ik vraag haar of ze herkent wat ze ziet en ze beaamt dat. De patronen die ze van huis uit goed kent herhaalt ze nu ook in andere contexten.  Dat varieert van zich verantwoordelijk voelen voor het huiswerk van haar puberkinderen. Tot ook op het werk de gaten dichtlopen die anderen laten vallen en zich over verantwoordelijk te voelen. Ook in haar relatie is ze geneigd om de kar te trekken.

Ze is moe. En dat is logisch. Want als je steeds teveel verantwoordelijkheid op je nek neemt of naar je toe trekt kost dat op lange termijn veel te veel energie. Die je niet kunt steken in de dingen die je ook graag wilt.

In de opstelling onderzoeken we haar op welke plek ze zich steviger en krachtiger voelt. Zich vrijer voelt om te bewegen. En in de opstelling zie je dat dat bij zowel haar, als haar vader en moeder en zusjes meer rust brengt.

Lost een opstelling dan meteen alle problemen en patronen op? Nee, dat niet.
Maar een opstelling geeft je een ander perspectief op de situatie waar je eerst nog middenin zit. En als je je bewust bent van wat je neiging is, ontstaat er ruimte om een andere keus te maken.

Een paar weken na de opstelling spreek ik haar weer. Ze geeft aan dat ze een goed gesprek heeft gehad met haar leidinggevende en taken heeft teruggegeven die niet bij haar liggen waardoor er meer tijd en ruimte ontstaat. Ze heeft een goed gesprek gehad met haar echtgenoot en kinderen. Dus ook thuis kan ze de boel wat meer de boel laten waardoor er ruimte ontstaat.

Ze herkent eerder wanneer ze in gaten dreigt te springen die vallen die niet bij haar horen en kan dan een andere keus maken. Gaat dat in één keer goed? Nee, maar de bewustwording is de eerste stap.

Dus een opstelling is niet de oplossing, maar wel een belangrijke eerste stap om je anders in je bekende patronen te gaan bewegen. De innerlijke rust en ruimte die het oplevert gun ik jou ook.

Dus merk je dat je vastloopt in je werk, in je relatie of het ouderschap? Of herken je dat je vastloopt in bepaalde patronen en krijg je er de vinger niet achter wat er speelt en zou je je vraag ook met een opstelling willen onderzoeken? Dan ben je welkom!