Veel oudste dochters zijn gewend om het – wat het ook is – alleen te doen en het zelf op te lossen. Ze stralen uit dat ze het zelf kunnen waardoor ze ook niet makkelijk hulp krijgen aangeboden. Dat in combinatie met een leiderschapspositie vervullen binnen een bedrijf of ondernemer zijn kan best alleen voelen.
Herkenbaar? Dan is het goed om je te realiseren dat het niet alleen eenzaam voelt, maar het daadwerkelijk ook eenzaam is. Alleen dat besef, die erkenning, geeft veel vrouwen op leiderschapsposities al ruimte.
Als je de plek van een leider bekijkt vanuit systemisch perspectief dan is deze plek ook alleen. In de ordening van het organisatiesysteem neem je een andere plek in dan je MT-leden, dan je team. Je kunt wel samenwerken en de lijnen uitzetten maar als het erop aankomt ben jij degene die de knoop doorhakt en het besluit neemt.
Dit geldt ook voor ondernemers met een team. De samenwerking met een team maakt het ondernemerschap lichter en fijner. Maar ook daarin ben jij uiteindelijk degene die de soms lastige besluiten moet nemen. Als het erop aankomt sta je alleen. Dit erkennen geeft rust. Want je gevoel klopt: je hoort nergens echt bij. Het is dus niet gek dat je je alleen of eenzaam kan voelen.
Tegelijkertijd is ieder mens gemaakt voor verbinding. Bij een groep horen is een overlevingsmechanisme: als je vroeger niet bij de groep hoorde dan overleefde je het niet. Ook als klein meisje heb je geleerd wat je moest doen om erbij te horen. Je beschikt over een soort interne antenne die is afgesteld op wat je wel of niet moet doen om bij de groep te horen.
Het verlangen om erbij te horen en je af en toe toch eenzaam voelen is een rode draad die ik ontdekte in de gesprekken die ik heb met oudste dochters op leiderschapsposities. Ze zeiden allemaal, los van elkaar: ‘Ik neem de verantwoordelijkheid op me, kan die ook goed dragen en toch voelt het best wel eens alleen.’
De vraag die toen in mij opkwam was: hoe zou het zijn om buiten je werk een plek te hebben waar je er wel helemaal bij hoort?
Dat was voor mij de aanleiding om een aanbod te gaan ontwikkelen om inspirerende en gelijkgestemde vrouwen bij elkaar te brengen. Zo zijn mijn jaargroepen in 2019 ontstaan. In een klein groep van maximaal 8-10 vrouwen een jaar lang in verbinding met elkaar op ontdekkingsreis.
Je bewandelt je eigen pad maar doet dat niet alleen maar met elkaar. De herkenning van de thema’s die spelen in je leven en werk en bij de andere deelnemers geeft rust en vertrouwen. Je moet het nog steeds zelf doen. Je hoeft het niet langer alleen te doen.
Wat de vrouwen die deelnemen aan de jaargroepen aangeven is dat ze zich minder alleen voelen. Meer in verbinding met zichzelf en hun omgeving. De herkenning, aan een half woord genoeg hebben, leren en ontdekken met elkaar is iedere keer weer bijzonder.
Mocht je nu herkennen dat je je regelmatig alleen voelt, neem dan eens contact met me op om te verkennen of de jaargroep bij je zou passen. Begin oktober start er weer een nieuwe groep die een jaar lang op ontdekkingsreis gaat. Je bent welkom!