Anne (*) en ik zitten samen op een terras. De zon schijnt. Een groot glas verse muntthee in onze handen. We kijken naar de mensen die voorbijlopen en fietsen. De één rustig slenterend en om zich heen kijkend. De ander loopt stevig door.
Anne vertelt over alle ballen die ze in de lucht houdt. Ze werkt, is moeder en partner. Ze is bezig met een opleiding. Ze heeft een fijn huis dat er wel en beetje toonbaar uit moet blijven zien. Anne wil ook graag een leuke vriendin, dochter en zus zijn. Om fit en gezond te blijven wil ze eigenlijk ook naar yoga maar daar is ze mee gestopt omdat het niet past in haar overvolle programma.
Anne is bijna jarig en we praten het over haar verjaardag. Ze vindt het belangrijk om haar verjaardag en het leven te vieren maar ze heeft eigenlijk geen zin in het hele huis vol visite omdat ze dan alleen maar aan het cateren is en geen tijd en ruimte voelt om met haar gasten te zijn.
We hebben het erover wat ze wel zou kunnen en willen doen. Anne: ‘Eigenlijk heb ik gewoon zin om een dag met mijn gezin op pad te gaan.’ Ter plekke hakt ze de knoop door dat dat is waar ze zin in heeft. Ze noemt een aantal musea op die ze graag zou willen bezoeken. En terwijl ze doorpraat zegt ze tegen me: ‘Het lijkt me heerlijk! Geen gedoe met bezoek, wat leuks doen met mijn gezin en voor mijn dochter is dit een leuk museum.’
Het museum dat ze noemt is niet het museum dat ze daarvoor noemde in het rijtje van waar ze al graag een tijd naartoe wilde gaan.
Ik voel een lichte knoop in mijn buik. Voor mij vaak een signaal dat er iets is dat om aandacht vraagt.
Ik stel haar de vraag: Dit museum wat je nu noemt is dat ook een museum waar je zelf graag naartoe wilt? Ze antwoordt: ‘Ik zou liever naar het Rijksmuseum gaan.’
En zo ontmaskeren we de saboteur in camouflagekleding. Want het lijkt nu of ze op haar verjaardag kiest voor wat ze zelf wilt. Maar als ze heel eerlijk is past ze zich onbewust toch aan aan haar gezin en kiest ze op dit moment niet voor wat ze het allerliefste wilt.
Die saboteur kennen we allemaal. Waar je voor kiest ligt heel dicht in de buurt van wat je graag wilt, maar is het eigenlijk nét niet helemaal doordat je toch rekening houdt met een ander.
Is dat erg? Nee, dat hoeft het niet te zijn.
Maar ik ben benieuwd wat er gebeurt als je echt zou doen wat jij wilt. En wat er gebeurt als je dat wat jij graag wilt centraal stelt.
Weet je dat zelf niet zo goed? En ben je eraan toe om eens een weekend stil te staan bij wat jij nu eigenlijk wilt? Zonder afleiding van alle rollen die je ook vervult?
Weet dat dan je van harte welkom bent om met me mee te gaan:
Opladen op Terschelling in het weekend van 28 juni t/m zondag 30 juni 2019.
We overnachten op een fijne plek in de natuur. Je hebt een eigen kamer. En voor al het eten en drinken wordt gezorgd.
Ik ga je helpen om in dat weekend dichter bij jezelf te komen. Er is voldoende tijd om op te laden, een strandwandeling te maken, een boek te lezen of waar je ook maar zin in hebt.
Voel je een Ja-dit-wil-ik? Weet dan dat je heel welkom bent om mee te gaan. Meer informatie vind je hier: www.aikeborghuis.nl/opladen