Sinds de start van mijn bedrijf werk ik al met oudste dochters. Daar ben ik me jarenlang niet bewust van geweest. ‘Bij toeval’ ontdekte ik dat het oudste dochter zijn in het gezin de rode draad was die mij en de vrouwen met wie ik werk verbindt. Daar kwam ik achter doordat ik systemisch werk en altijd ook stilsta bij de plek die je inneemt in het gezin waarin je geboren bent.
Na mijn ontdekking ben ik in gesprek gegaan met veel oudste dochters die vrijwel allemaal een leidinggevende positie vervullen of ondernemer zijn. Dat is niet zo gek. Oudste dochters zijn pioniers, dragen vaak veel verantwoordelijkheid en kunnen dat ook goed.
Door die gesprekken kwam ik erachter waar deze vrouwen tegenaan lopen en waar hun verlangens liggen. Wat iedere oudste dochter los van elkaar zei is: ‘Wat ik nu doe kan ik goed. Ik kan de verantwoordelijkheid dragen die bij deze plek hoort. Tegelijkertijd voelt het ook soms ook best zwaar en alleen: ik heb het gevoel dat ik nergens echt bij hoor.’ Dat klopt ook, want als leider in een organisatie of in je eigen bedrijf ben je als het erop aankomt ook degene die de soms lastige knopen doorhakt.
Dat je alleen voelen, dat herkennen oudste dochters in de werkcontext maar vaak ook in hun privé-omgeving. Ze zijn vaak nieuwsgierig aangelegd en zijn gericht op groei en ontwikkeling waardoor ze als ze persoonlijk en professioneel groeien ze ook de aansluiting met hun omgeving verliezen. De mensen in je omgeving snappen niet altijd waar je mee bezig bent en ook dat kan alleen voelen. Het is dan de vraag met wie jij kunt sparren of wie er met jou kan meedenken. Het uitspreken dat dit speelt is voor oudste dochters vaak lastig want ze willen niemand voor het hoofd stoten of arrogant lijken. Terwijl ze ook weten hoe fijn en waardevol het is om zelf gevoed te raken zodat je ook van anderen kunt leren en de balans in geven en nemen klopt.
Wat in de gesprekken met oudste dochters ook naar voren kwam was ‘Het zou wel wat lichter mogen voelen. Wat minder alleen. Ik laat me nog vaak leiden door wat anderen verwachten of wat ik denk dat anderen van me verwachten. De tijd en ruimte om uit te zoomen gun ik mezelf niet. En als ik me die tijd en ruimte wel inplan dan is er altijd wel iets dat prioriteit krijgt boven tijd en ruimte voor mezelf.’
Dat is voor mij de aanleiding geweest om te starten met mijn jaargroepen. Door deel te nemen aan zo’n jaargroep gun je het jezelf om iedere maand een dag uit te zoomen, een dat waarop het mag gaan om jou. Zodat je weer helder krijgt wat voor jou van waarde is en welke keuzes daarbij horen. Waarbij je andere perspectieven krijgt aangereikt die je nog niet gezien had waardoor er meer ruimte ontstaat. Waardoor je met een groep vrouwen die net als jij het leiderschap op zich nemen kunt sparren, je leert en ontwikkelt van en met elkaar. Het betekent ook een dag in de maand waarop jij de kar niet hoeft te trekken en er in plaats daarvan eens voor jou gezorgd wordt.
Vorige week tijdens mijn feestje was een groot deel van de vrouwen uit de jaargroepen aanwezig. De verbinding die zij met elkaar voelen is zo waardevol. Ze denken met elkaar mee en steunen elkaar bij de soms spannende stappen die ze aan het zetten zijn. Ook na het feest kreeg ik van veel vrouwen te horen: ‘Ik zag er wel een beetje tegenop om alleen naar het feest te gaan maar wat een inspirerende vrouwen heb je om je heen verzameld.’
De gesprekken gingen ook meteen de diepte in.
Tijdens die middag heb ik ook weer gezien en gevoeld wat de toegevoegde waarde van de jaargroepen is en welke positieve impact dit teweegbrengt in de levens van deze vrouwen en hun omgeving. Daarom start er op 7 oktober weer een nieuwe jaargroep waarin we met maximaal 10 vrouwen een jaar lang op ontdekkingsreis gaan.
Aan het instappen in zo’n jaargroep gaat vaak veel wikken en wegen vooraf. Het is voor oudste dochters niet altijd makkelijk om te kiezen voor deelname aan zoiets. Het vraagt van je dat je het jezelf gunt dat het een jaar lang om jou en jouw groei en ontwikkeling mag gaan. Dat leer je als oudste dochter niet en daarom is dat vaak lastig.
Veel van de oudste dochters die ik spreek voelen wel het verlangen om in te stappen. Toch komt ook vaak het grote verantwoordelijkheidsgevoel naar hun omgeving naar boven waardoor ze geneigd kunnen zijn om deelname uit te stellen.
‘Het komt nu niet goed uit. Het is nu te druk.’ Maar juist dan is het helpend om wél deel te nemen want de kans is groot dat je jezelf al vaker hebt voorgenomen om die tijd en ruimte voor jezelf te nemen en dat het in de praktijk niet lukt. Ook dat is herkenbaar: zorgen voor anderen en je grote verantwoordelijkheidsgevoel naar je omgeving neemt het over en daardoor kom je niet aan jezelf toe.
Dat is wat de jaargroep wel biedt: je regelt nu al een deel zelfzorg. Je faciliteert voor jezelf een ontdekkingsreis om te gaan zien wat je volgende stap is. Je verstevigt je leiderschap en je hoeft het niet langer alleen te doen maar met een groep van gelijkgestemde vrouwen die net als jij van betekenis zijn voor de wereld om hen heen.
Als je goed zorgt voor jezelf dan heb je de wereld zoveel meer te geven.
Voel je nu een kriebel en denk je: dit wil ik ook? Neem dan contact met me op voor een vrijblijvend persoonlijk gesprek. Daarin kijken we samen waar je nu staat, wat je graag zou willen leren en ontdekken en of je in de groep past die op 7 oktober gaat starten. Er zijn nog een paar plekken vrij dus wacht niet te lang.
Je bent zo welkom en ik kijk er naar uit om je te ontmoeten.