Oudste dochters beschikken eigenlijk allemaal over een groot verantwoordelijkheidsgevoel. Dat wordt ze met de paplepel ingegoten: ‘jij bent de oudste en moet de wijste zijn.’ ‘Geef jij eens het goede voorbeeld’. Het is dus niet zo gek dat oudste dochters al jong veel verantwoordelijkheid dragen. Dat kunnen ze ook goed. Ze komen hun afspraken na en als zij iets oppakken weet je zeker dat het goed gebeurt. Ze zien gaten die vallen en springen er ook in.
Als je kijkt naar besturen dan is de kans groot dat er een oudste dochter de voorzittersrol op haar schouders heeft genomen nadat ze daarvoor gevraagd is. Dat is ook de plek waar oudste dochters veel waarde kunnen toevoegen, doordat ze gericht zijn op het versterken van het geheel en hoofd- en bijzaken kunnen scheiden.
De andere kant hiervan is dat oudste dochters naast hun werk, waar ze ook veel verantwoordelijkheid dragen, best volle agenda’s hebben. Een volle agenda is op zich nog niet zo’n probleem zolang daar ook tijd en ruimte in zit voor jezelf om op te laden en te ontspannen. Of de dingen te kunnen doen die jou voeden en blij maken. En daar gaat het vaak mis.
Die tijd en ruimte die ze voor zichzelf hebben ingepland laten oudste dochters opslokken met afspraken voor anderen. Of dat nu hun kinderen zijn, of vrijwilligerswerk of werk is. Er is altijd iets wat prioriteit krijgt over tijd en ruimte voor zichzelf. Daar balen ze wel van maar hun grote verantwoordelijkheidsgevoel neemt het over. Misschien is dit ook wel herkenbaar voor jou.
Wat zou er mogelijk worden als jij net zoveel commitment zou hebben naar jezelf als voor een ander? Dat je voor jezelf zorgen net zo serieus neemt als alle andere dingen die je te doen hebt?
Als ik naar mezelf kijk dan is dat best een struggle geweest. Ik vond het egoïstisch, zou ook iets ‘nuttigers’ kunnen doen in die tijd. Ook ik liet vanuit mijn grote verantwoordelijkheidsgevoel mijn eigen tijd en ruimte schieten. En eerlijk is eerlijk: ik wist ook niet zo goed wat ik dan wilde doen in die tijd. Dat leverde onrust op en dan was het makkelijker om weer in de doe-stand te schieten.
Wat voor mij een sleutel was is om aan tijd en ruimte voor mezelf een commitment te geven, was lid worden van een sportschool en daaraan regelmatig check-ups te hebben zodat ik wel ga. Me laten helpen door een natuurvoedingskundige en ook na het traject nog een maandelijkse afspraak te maken zodat ik bezig blijf met me goed voeden. Een badenkaart nemen voor de sauna zodat ik de drempel verlaag om te gaan. Een coach regelen voor mezelf zodat ik me bewust blijf en in ontwikkeling blijf. Deze dingen helpen me om uit te zoomen en goed voor mezelf te blijven zorgen.
Doordat ik het commitment voor mezelf heb georganiseerd zorg ik beter voor mezelf. Dat lijkt misschien alsof ik nog iets ‘moet’ van mezelf maar dit zijn de dingen die me opladen, voeden en energie geven.
Dat is ook wat mijn jaargroep oplevert: je regelt voor jezelf dat je een dag in de maand uitzoomt en stilstaat bij wie jij bent, wat voor jou van waarde is. Door die commitment aan jezelf en de groep ga je het doen. Zoals een van de vrouwen zei: ‘Deze dag is heilig voor mij’.
Wil jij aankomend jaar ook op ontdekkingsreis en nog meer vanuit verbinding leven en leiden? Een dag tijd en ruimte voor jou, een commitment aan jezelf? Dan zou de jaargroep wat voor jou kunnen zijn. Neem gerust contact met me op om een afspraak te maken om te ontdekken of de jaargroep bij je past. Je bent welkom!