Kinderen zijn voor het overleven afhankelijk van hun ouders. Ze zullen er als ze klein zijn alles aan doen om erbij te blijven horen en leren van hun ouders ‘hoe het hoort’. Dat wat ze thuis leren ervaren ze als normaal.
Kinderen kijken de kunst van het leven af door hun ouders te observeren. Tegen je kinderen zeggen dat ze te veel achter hun schermen zitten terwijl je als ouder ook de hele dag met je telefoon in je hand loopt of aan je laptop vastgeplakt zit, helpt dus niet.
Ik kan me nog goed een moment herinneren dat ik de boodschappen in de koelkast aan het zetten was en dat onze oudste dochter aan mijn jurk stond te trekken en zei: ‘Mama, waar ben je?’ Het was alsof ik ineens wakker schrok. Ik was fysiek wel aanwezig maar met mijn gedachten mijlenver weg. Emotioneel onbeschikbaar.
Veel ouders zullen zich van dat soort momenten herinneren en weten ook dat kinderen dit haarfijn aanvoelen. Ze passen hun gedrag daarop aan door extra om aandacht te vragen met ‘lastig’ gedrag of door zich terug te trekken.
Eigenlijk best bijzonder: je kunt voor alles een opleiding doen behalve voor het ouderschap. We doen het allemaal met de beste intenties, maar als ik achteraf terugkijk had ik bepaalde dingen graag eerder willen leren en ontdekken en er mijn voordeel mee willen doen.
Tegelijkertijd denk ik dat we mild voor onszelf mogen zijn: we doen wat we kunnen met de kennis en kunde die we dan hebben. Als we beter weten, doen we het beter (vrij vertaald naar de quote van Maya Angelou).
Een mooie basis voor je kinderen onstaat als jij en je partner allebei innerlijk op jullie volwassen plek staan als ouders. Dat biedt veiligheid en grenzen aan jullie kinderen.
Dit is niet altijd makkelijk. Sowieso staat niemand altijd op zijn of haar volwassen plek – we nemen allemaal weleens de onderpositie en bovenpositie in. En toch is het in de praktijk vaak zo dat de stenen die jij opruimt, stenen zijn waar je kinderen niet meer over hoeven te struikelen.
Wat ik in de praktijk regelmatig zie gebeuren is dat oudste dochters zeggen: als het beter gaat met mijn kinderen, dan is het tijd om met mezelf aan de slag te gaan. Die oudste dochters zou ik wel wakker willen schudden. Als jij je volwassen plek in gaat nemen, brengt dit rust in het gezin en gaat het meestal ook beter met de kinderen.
Ik weet hoe tegennatuurlijk dit voelt en toch werkt het in de praktijk vaak zo. Dus als je jezelf betrapt op de gedachte ‘Straks als het beter gaat met mijn kinderen ben ik aan de beurt’ dan wil ik je uitnodigen om het om te draaien.
Kinderen doen wat je doet, niet wat je zegt.
Het kan zijn dat ik een gevoelige snaar bij je raak met dit bericht. Dat je misschien wel boos en gefrustreerd raakt omdat je zo hard werkt. Dat snap ik. Maar het gaat er niet om hoe hard je werkt, maar over of je de goede dingen doet en ik gun jou en je gezin meer rust.
Je moet het zelf doen, je hoeft het niet alleen te doen.
Als je een eerste stap wil zetten in het op je eigen plek gaan staan, ben je heel welkom om je in te schrijven voor de masterclass ‘Doorbreek de oudste dochter dynamiek’ van 7 juni aanstaande. Inschrijven kan op deze pagina.