De Feestdagen staan weer voor de deur. En het is heel verschillend hoe mensen daar tegenaan kijken. De één heeft er zin in. De ander ziet er als een berg tegenop. Het is vaak een moment van contrast.
Dierbaren die je hebt verloren worden extra gemist.
Wat me opvalt is dat veel mensen best wel worstelen met de vraag: Wat gaan we doen met de Feestdagen? Naar wie ga je toe en op welk moment? Helemaal met samengestelde gezinnen is het af en toe een behoorlijke puzzel.
Hoe is dat voor jou?
Heb je echt zin in de Feestdagen? Vind je het fijn om familie en vrienden te bezoeken? Of vind je dat het zo hoort en is het meer een verplicht nummer? Is het een traditie en wil je die niet doorbreken?
Alles is goed maar het kan waardevol zijn om dat eens te onderzoeken zodat je daarin je eigen keuzes kunt maken.
Je kunt het gevoel hebben dat er aan meerdere kanten aan je getrokken wordt. En wat ook meespeelt: je wilt liever niemand teleurstellen. Maar waar kies je dan voor? Je voelt je vaak loyaal naar verschillende systemen: het gezin waarin je geboren bent, je eigen systeem van herkomst. Maar ook het gezin van herkomst van je partner. En je eigen gezin. Kiezen voor het een betekent nee zeggen tegen het andere. En vaak komt daar ook wel schuldgevoel bij kijken. Dus soms prop je de Feestdagen zo vol dat het eigenlijk te veel is.
Wat mij dan helpt is mijn systemische kennis. Heel in het kort: nieuwe systemen (dus je huidige gezin) gaan voor oudere systemen (het gezin waarin je geboren bent).
In ons geval heeft dat dit jaar het gevolg dat we wel hebben afgesproken met familie en vrienden omdat ik het ook fijn vind om iedereen te zien, maar dat we ook een dag lekker met z’n viertjes zijn.
Meestal gaan we dan lekker een stuk wandelen, komt er een 1000 stukjes legpuzzel op tafel (die dan op het dwangmatige af ook echt af moet) en lummelen we wat aan in en om het huis.
Hoe je de feestdagen ook door gaat brengen: ik wens je fijne dagen toe.